Wyspy szczęśliwe - Eldo

Z naszej małej wyspy szczęścia odpływa dzisiaj prom

Już ostatni, jutro potną i wezmą na złom

Mieliśmy zostać, znalazłem bilet i wciąż udaję

Że nic nie wiem, że wciąż żywe jest zobowiązanie

Trochę bolało, ciągle nie wiem, czy nie wrzeszczeć

I starać się to zmienić, choć wiem, że to ostateczne

Decyzja, nie wiem, czy chcę znać powody jej

Łatwiej zebrać złudzenia i wrzucić do wody je

Po prostu się zgodzić, człowiek jest wolny

I nic niewart jest nawet najpiękniejszy niewolnik

Władać możemy tylko sumą wspólnych chwil i tyle

Resztę oddziela tysiąc obojętnych mil

Dramatem jest żyć bez akceptacji faktów

Zamykać w klatce, odbierać niebo światłu

Kamufluję każdy gest i spojrzenie

Domek z kart grzecznie czeka sobie na unicestwienie

Budujemy swoje wyspy szczęśliwe

Potem niszczymy wszystko w jedną godzinę

Dzielimy własność, stawiamy granicę

Ostatni prom wieczorem podnosi kotwicę

Jemy obiad, kurtuazją pachnie powietrze

Niby zwyczajnie, ale myśli są nieobecne

Pełen spektakl, ostatni akt się rozgrywa

Jeszcze chwila, finał, długie brawa i kurtyna

Referendum w głowie — zdradzić wiedzę?

Rzucić karty na stół czy wyrzucić wszystko za siebie?

Nie będzie żadnych łez na pustych peronach

Najmniejszych gestów nie potrafimy wykonać

To zbyt pretensjonalne, to zbytek, to fetysz

Powiedzieć od tak «żegnaj» i stać się nieobecnym

Odejść z codzienności, porzucić czas wspólny

A w gruncie rzeczy bać się nie mówiąc «spróbujmy»

Tchórzymy wspólnie i wspólnie uciekamy

Przed zagadką jutra, czasem przed namiętnościami

Stawiamy ściany przed konsekwencjami

Nie mamy sił ich burzyć, powoli umieramy

Budujemy swoje wyspy szczęśliwe

Potem niszczymy wszystko w jedną godzinę

Dzielimy własność, stawiamy granicę

Ostatni prom wieczorem podnosi kotwicę

Бүгін біздің кішкентай бақыт аралынан паром ұшып келеді

Соңғысы ертең кесіп тастайды

Біз қалуымыз керек еді, мен билет таптым, мен әлі күнге дейін сыңай танытып жүрмін

Мен ештеңе білмеймін, міндеттеме әлі де тірі

Біраз ауырды, айқайларымды, айқайламауды әлі білмеймін

Оның соңғы екенін білсем де, оны өзгертуге тырысыңыз

Шешім, мен оның себептерін білгім келетінін білмеймін

Иллюзияларды жинап, суға тастау оңайырақ

Тек келіс, адам еркін

Ал ең әдемі құлдың да құны жоқ

Біз тек біздің сәттердің қосындысымен басқара аламыз, және бұл

Қалғандары мың немқұрайлы мильмен бөлінген

Фактілерді қабылдамай өмір сүру – қасірет

Қапта торға, Алып нұрды аспаннан

Мен әрбір қимыл мен көзқарасты жасырамын

Карталар үйі сыпайы түрде жойылуды күтуде

Біз бақытты аралдарымызды саламыз

Содан кейін бір сағатта бәрін жоямыз

Мүлікті бөлеміз, шекараны қоямыз

Кешке соңғы паром зәкірді көтереді

Кешкі ас ішеміз, ауаның иісі сыпайы

Қалыпты сияқты, бірақ ойлар жоқ

Толық көрініс, қорытынды акт ашылады

Тағы бір сәт, аяқталды, ұзақ қол шапалақтау және шымылдық

Сіздің басыңыздағы референдум – білімге опасыздық жасау ма?

Карталарыңызды үстелге лақтырасыз ба немесе бәрін өзіңізге лақтырасыз ба?

Бос алаңдарда көз жасы болмайды

Біз кішкене қимыл жасай алмаймыз

Бұл тым алғыр, тым көп, бұл фетиш

Иә деп қоштасып, жоқ болыңыз

Күнделікті өмірден бас тарту, бірге өткізген уақыттан бас тарту

Негізі, "тырысайық" демей қорқыңыз.

Бірге тауық етеміз, бірге қашамыз

Ертеңгі жұмбақтың алдында, кейде құмарлықтың алдында

Біз зардаптарға қарсы қабырғаларды орнаттық

Оларды жоюға күшіміз жетпейді, ақырындап өліп жатырмыз

Біз бақытты аралдарымызды саламыз

Содан кейін бір сағатта бәрін жоямыз

Мүлікті бөлеміз, шекараны қоямыз

Кешке соңғы паром зәкірді көтереді