Vila do Sossêgo - Elba Ramalho

Oh, eu não sei se eram os antigos que diziam

Em seus papiros Papillon já me dizia

Que nas torturas toda carne se trai

Que normalmente, comumente, fatalmente, felizmente

Displicentemente o nervo se contrai, oh, com precisão

Nos aviões que vomitavam pára-quedas

Nas casamatas, caso vivas, caso morras

E nos delírios meus grilos temer

O casamento, o rompimento, o sacramento, o documento

Como um passatempo quero mais te ver, oh, com aflição

Meu treponema não é pálido nem viscoso

E os meus gametas se agrupam no meu som

E as querubinas meninas rever

Um compromisso submisso, rebuliço no cortiço

Chamo o Padre «Ciço"para me benzer, oh, com devoção

Әй, әлгі қарттар айтты ма, білмеймін

Ол маған Papillon папирусында айтып берді

Бұл азапта барлық тән өзіне опасыздық жасайды

Бұл әдетте, әдетте, өлімге әкелетін, бақытымызға орай

Нерв немқұрайлы жиырылады, дәлірек айтсақ

Парашюттерді лақтырған ұшақтарда

Казематтарда, тірі қалсаң, өлсең

Менің крикеттерім адасудан қорқады

Неке, бұзу, сахна, құжат

Хобби ретінде мен сені көбірек көргім келеді, о, қайғымен

Менің трепонема ақшыл да, шырышты да емес

Менің гаметаларым дыбыста топтастырылған

Ал керуб қыздары шолу

Бағынышты міндеттеме, пәтердегі шу

Мен Әкемді «Сичо» деп атаймын, маған адалдықпен батасын беру үшін