The Ladder - East Of The Wall

This crowd: a fleshy lake.

The throngs as smallish waves, folds like skin upon

the sow

A faint din as spit and speech caw- the rank broth that stews while boiled alive

«Who are you to cast your net so wide, and deepen the maw?

Cannibal, your hooks blood deep in hide

This too shall pass.

You’ll find yourself at last.»

Couldn’t anyone else have tried to carve their hold?

The mark of hands.

Couldn’t anyone else have climbed the bones of old?

The bridge of man, its steps cobbled stones from sand

One way mirror, cracked and leering, watch us crawl

A coarse ascension, a vulgar dream dragged kicking back to the floods

A crass intrusion: the eyesore tower was crashed by swarms…

A herd of cackles, a school of flesh that scorns the touch

«The only face that scorns this fate is ours: self same, ripe to faint

Once down, the stench, the taint.

So raise the eyesore tower

We’ll raze the rows we felled

When stayed the hand of storms, down poured the fruit of arms.»

Бұл тобыр: мәтті көл.

Ұсақ толқындар, тері сияқты қатпарлар

егу

Тірі қайнаған күйі қайнатып жіберетін сұмдық сорпа.

«Сен кімсің, торыңды мұнша кеңге салып, аузыңды тереңдетесің?

Каннибал, сенің ілгектерің қанға                                           

Бұл да өтеді.

Ақырында өзіңізді табарсыз.»

Басқа біреу өз тірегін кесуге тырыса алмады ма?

Қол таңбасы.

Көненің сүйектеріне басқа ешкім көтеріле алмады ма?

Адамның көпірі, оның баспалдақтары құмнан жасалған тас тастар

Бір жақты айна, жарылған және жылжыған, біздің жорғалап жатқанымызды қадағалаңыз

Дөрекі өрлеу, су тасқынына қарай сүйреп апарған арсыз арман

Шапшаң басып кіру: мұнараны үйірлер қиратты…

Бір үйір шалақ     мектебі  түйіп жүрген   мектебі          ...

«Бұл тағдырды жек көретін жалғыз бет біздікі: өзіміз бірдей, есінен танып қалған

Төмен түскенде сасық иіс, дақ.

Сондықтан көзді ауыртатын мұнараны көтеріңіз

Біз кесілген жолдарды  қиратамыз

Дауылдың қолында қалғанда, қарудың жемісі төгілді.»