Hobo Bill's Last Ride - Doc Watson

Riding east-bound freight train, stealing through the night

He was just a lonesome hobo who was fighting for his life

The sadness in his eyes revealed the torture of his soul

As he raised a weak and weary hand to brush away the cold

Outside the rain is falling on that lonely boxcar door

But the little frame of Hobo Bill lay still upon the floor

As the train sped through the darkness and the raging storm outside

No one knew that Hobo Bill was taking his last ride

He was a lonesome hobo

No warm lights flickered 'round him no blankets were there to fold

There was nothing but the howling wind and the driving rain so cold

As he heard a whistle blowing in a dreamy kind of way

The hobo seemed contented for he smiled there where he lay

It was early in the morning when they raised the hobo’s head

The smile still lingered on his face, though Hobo Bill was dead

There was no one there to weep for him or soothe his weary soul

For he was just a hobo who had died out in the cold

He was a lonesome hobo

Шығысқа қарай бара жатқан жүк пойызына мініп, түні бойы ұрлық жасау

Ол өмірі үшін күрескен жалғызбасты адам еді

Көзіндегі мұң оның жанының азаптылығын көрсетті

Ол суықты кетіру үшін әлсіз әрі шаршаған қолын көтергенде

Сыртта жаңбыр сол жалғыз вагонның есігіне жауып тұр

Бірақ Хобо Биллдің кішкентай жақтауы еденде қозғалмай жатты

Пойыз қараңғылық пен сырттағы ызғарлы дауылмен жүріп бара жатқанда

Хобо Билл соңғы сапарға шыққанын ешкім білмеді

Ол жалғызбасты адам еді

Ешқандай жылы шамдар жанып тұрған жоқ «айналып, бүктеуге болмайды

Соққан жел мен салқын жаңбырдан басқа ештеңе болмады

Ол ысқырықты армандағандай естігенде

Хобо ол жатқан жерінде күлгеніне риза болып көрінді

Таңертең олар аңқаудың басын көтерді

Хобо Билл қайтыс болса да, оның жүзінен күлкі кетпеді

Ол үшін жылап, шаршаған жанын тыныштандыратын ешкім болмады

Өйткені ол суықта өліп қалған бейбақ еді

Ол жалғызбасты адам еді