Женщина моя - Дмитрий Прянов

Я помню эту встречу

И звездопад ночной,

И предсказать не мог, какая будет боль.

В ее зовущем взгляде любви не распознал

И лишь ее я чувствами играл.

Припев:

Женщина моя, женщина моя,

Прости, что чувство было не взаимно.

Ты мой талисман, ты мой талисман.

В душе храню, как память твое имя.

Зачем я так жестоко прогнал судьбу свою,

Но почему не понял сразу, что люблю.

А в памяти остался ее зовущий взгляд,

Как жаль, что не вернуть его назад.

Бұл кездесу есімде

Ал түнде жұлдыз,

Ал мен ауырсынудың қандай болатынын болжай алмадым.

Мен оның шақырған көзқарасынан махаббатты танымадым

Тек мен оны өз сезіміммен ойнадым.

Хор:

Менің әйелім, менің әйелім

Сезім өзара болмағаны үшін кешірім сұраймын.

Тұмарымсың, бойтұмарымсың.

Есім деп жанымда сақтаймын.

Тағдырымды неге сонша аяусыз қудым,

Бірақ неге мен сүйетінімді бірден түсінбедім.

Оның тартымды көрінісі менің есімде қалды,

Қайтармағаны қандай өкінішті.