The Shrine of Mad Laughter - Deathspell Omega

A sensation of everlasting rot and those frantic wails, no, it is not a fall

into

The abyss, the defiance of descent, a coronation beyond liberty and slavery;

The cry of woe and deliverance exudes a flame, evasive as sound and ether:

An instant of collusion with death, without hope nor prospect, yet it is a

World below and above and in all eternity, a gift of fever, the wind of death

That sustains the life in me, yes, the lightness of hovering in permanent

Anguish;

I dared to borrow those words, to articulate them and to savour

Their turpitude, as I beheld the shrine of mad laughter

The limit is crossed with a weary horror: hope seemed a respect which fatigue

grants to the necessity of the world

As if Death was dashed onto the death within, a violent thrust stealing the

light of the eyes, a ray of darkness, a negation, the bread of bitterness that

ignites neither devotion nor fervour;

resplendent nothingness!

make all things

appear with clarity, ruined in the flame of repudiation, in the flame of God!

Interwoven joy and confusion, a stabbing confusion, asphyxiation from within,

yet I gained this certitude: malediction, degradation, sown in me like seeds,

now belonged to death, in harbouring a desire for the hideous, I was beckoning

to death.

Insatiable combustion, expand, this body is the vessel of grace!

The idea of God is pale next to that of perdition, but of this I could have no

inkling in advance

Мәңгілік шірік сезімі және сол құтырған жылаулар, жоқ, бұл күз                              

ішіне

Тұңғиық, тегіне қарсылық, бостандық пен құлдықтан асқан тәж;

Қасірет пен құтқару айқайы дыбыс пен эфир сияқты жалын шығарады:

Үмітсіз де, үмітсіз де өліммен сөз байласу сәті

Төменгі және жоғарыдағы әлем және мәңгілік, қызбаның сыйы, өлім желі

Бұл мендегі өмірді қолдайды, иә, тұрақты қалпында жеңілдік

Азап;

Мен бұл сөздерден, оларды айтып, оларды таратып, дәмді болуға батылы бардым

Мен ессіз күлкі ғибадатханасын көргенде олардың ақымақтығы

Шаршаған сұмдық шегінен асып кетті: үміт шаршағанды ​​құрметтеу сияқты көрінді

дүниенің қажеттілігіне береді

Ішіндегі өлімге  өлім  соғылған дай     зорлық  екпін  ұрлады

көздің нұры, қараңғылық сәулесі, теріске шығару, ащы наны

адалдықты да, жігерді де тұтатпайды;

жарқыраған жоқтық!

бәрін жасаңыз

анық көрініп, бас тартудың жалында, Құдайдың жалында күйреу!

Бір-бірімен өрілген қуаныш пен шатасушылық, пышақтай абыржу, іштен тұншығу,

Сонда да мен мына сенімділікке ие болдым: қарғыс, азғындық, маған тұқым сияқты себілген,

енді өлімге  тиесілі болды, жамандықты қалау қойып мен белгіледім

өлімге .

Тойымсыз жану, кеңге, бұл дене рақымдылық сауыты!

Құдай идеясы жойылу идеясының жанында бозғылт, бірақ менде бұл туралы түсінік жоқ.

алдын ала хабарлау