Please Remember - Deafheaven

Twisting and turning beside the slumbering Tereza,

he recalled something she had told him a long time

before in the course of an insignificant conversation.

They had been talking about his friend Z, when she announced,

'If I hadn’t met you, I’d certainly have fallen in

love with him.'

Even then,

her words had left Tomas in a strange state of melancholy,

and now he realized it was only a matter of chance that

Tereza loved him and not his friend Z.

Apart from her consummated love for Tomas,

there were, in the realm of possibility, an infinite number of

unconsummated loves for other men.

We all reject out of hand the idea that the love of our life

may be something light or weightless;

we presume our love

is what must be,

that without it our life would no longer be the same;

we feel Beethoven himself, gloomy and awe-inspiring,

is playing to our own great

love.

Ұйқыдағы Терезаның қасында бұрылып, бұрылып,

Ол оған ұзақ айтқанын еске түсірді

дейін шамалы әңгіме барысында.

Олар оның досы З туралы сөйлескен кезде, ол жариялады:

'Егер  мен сені кездестірмегенімде, әрине, түсіп кетер едім

онымен сүйіспеншілік».

Сонда да,

оның сөздері Томасты біртүрлі меланхолия күйінде қалдырды,

енді ол бұл кездейсоқ жағдай екенін түсінді

Тереза ​​оны жақсы көрді, досы З.

Томасқа деген шексіз махаббатынан басқа,

мүмкіншіліктер саласында шексіз саны болды

басқа еркектерге деген аяқталмаған махаббат.

Біз бәріміз өмірімізге деген сүйіспеншілікті қолымыздан қабылдамаймыз

жеңіл немесе салмақсыз нәрсе болуы мүмкін;

біз сүйіспеншілігімізді болжаймыз

 болуы керек,

онсыз біздің өміріміз бұрынғыдай болмас еді;

Біз Бетховеннің өзін мұңайып, таң қалдыратындай сезінеміз,

өзіміздің ұлы үшін ойнап жатыр

махаббат.