From the Kettle Onto the Coil - Deafheaven

Stagnant strangers romance on crowded pathways

Below admiring the stage’s glistening coat

Her reflection on the sill

Giving the cheekbones their due

Praising the worth of porcelain skin

My shades of blonde dancing in the high sun

I gave labor to the grief

To the squinting spectator

Who drank in the despair

As i tiptoed off the plane of existence and drifted listlessly

Through the velvet blackness of oblivion

I am what I always was — Gleaming and empty

I am what I always was

Тоқырауық бейтаныс адамдар толып жатқан жолдарда романс жасайды

Төменде сахнаның жарқыраған пальтосына сүйсіну

Оның табалдырықтағы көрінісі

Бет сүйектеріне өз құқығын беру

Фарфор терінің құндылығын мақтау

Менің аққұба реңктерім күн сәулесінде билейді

Қайғыға еңбек бердім

Көзі қысылған көрерменге

Үмітсіз ішкен

Мен болмыстың ұшағынан аяқтың ұшымен түскенде  және немқұрайлы дрейф  келе бердім

Ұмытудың барқыт қараңғылығы арқылы

Мен бұрынғыдаймын — Жарқыраған және бос

Мен болғандаймын