Man At War - Daniel Johnston

Jumpin' Jehovahs, the battlefield is clear!

Strange soldier that claimed he was a man at war.

He was of no army;

he was fighting all alone;

And for no reason he was a man at war.

He was standing in his foxhole;

he was always on the defensive;

When out of the smoke appeared an attractive figure.

A head popped out of that torso, and much to his surprise

He fell in love with its eyes.

She was fifteen, Vogue magazine,

What an odd place for her to be.

Standing on that battlefield by the man at war.

«Does she love me?», he screamed with bombs bursting in the air.

«Does she love me?

Will she understand me?

I’m a man at war!»

He was ambushed and shot up his legs and arms and head.

Had to be amputated, he was rehabilitated;

He was a man at war.

And suddenly, and surprisingly,

Their roles had been reversed:

He was blessed and he was cursed;

He was a man at war.

Ехобалар, ұрыс алаңы            секіріңіз!

Өзін соғыстағы адаммын деп мәлімдеген біртүрлі сарбаз.

Ол әскерде болған жоқ;

ол жалғыз күресті;

Ол еш себепсіз соғыста болған.

Ол өзінің түлкісінде тұрды;

ол әрқашан қорғаныста болды;

Түтіннің ішінен сүйкімді фигура пайда болды.

Бұл денеден басы шығып, оны таң қалдырды

Ол оның көздеріне ғашық болды.

Ол он бес жаста, Vogue журналы,

Ол үшін қандай тақ орын.

Сол ұрыс даласында соғысып жатқан адамның жанында.

«Ол мені сүйе ме?», - деп айқайлады ол бомбалар ауада жарылып.

«Ол мені сүйе ме?

Ол мені түсіне ме?

Мен соғыс адаммын!»

Ол буктурмага түсіп, аяғы мен қолы мен басын атып тастады.

Ампутацияға  мәжбүр  болды, оңалтылды;

Ол соғыста болған адам.

Және кенет және таңқаларлық,

Олардың рөлдері өзгерді:

Ол батасын алды және қарғысқа ұшырады;

Ол соғыста болған адам.