Nabai' - I Cugini Di Campagna

Seduto in terra quel bambino

con tante mosche intorno al naso

al mondo, ormai, non ha nessuno

la pelle nera, èquasi un peso.

Gli occhioni pieni di paura

stanno fissando un carrarmato

e si domandano allora:

«Dio mio, perchèio sono nato?»

Chissàche sarà, di quel bambino lontano.

Chissàche sarà, se non gli tendi la mano.

Chissàche sarà, se non alziamo la voce

per far tornare la pace… chissàche sarà!

Sua madre un giorno, in mezzo al fango

fu violentata da qualcuno

ècosì, che lui venne al mondo

fra tanta fame e senza un dono.

Le braccia tese verso al cielo

per un cucchiaio di farina

e l’esistenza appesa ad un filo

che si assottiglia, ogni mattina.

Chissàche sarà, di quel bambino lontano.

Chissàche sarà, se non gli tendi la mano.

Chissàche sarà, se non alziamo la voce

per far tornare la pace… chissàche sarà!

Ma se il colore della pelle

per noi fàtanta differenza

gettiamoci, dietro le spalle

la nostra ultima speranza.

Жерде отырған бала

мұрнының айналасында көптеген шыбындар бар

дүниеде қазірге дейін оның ешкімі жоқ

қара тері дерлік ауыртпалық.

Үлкен көздері қорқынышқа толы

олар танкке қарап тұр

содан кейін өздеріне сұрақ қойыңыз:

«Құдайым-ай, мен не үшін дүниеге келдім?

Алыстағы баланың тағдыры не боларын кім білсін.

Қолыңды созбасаң не боларын кім білсін.

Дауысымызды көтермесек, не боларын кім білсін

тыныштықты қалпына келтіру үшін ... оның не болатынын кім біледі!

Анасы бір күні лайдың ортасында

оны біреу зорлады

ол дүниеге осылай келді

сонша аштық пен сыйлықсыз арасында.

Қолдарын көкке созған

бір қасық ұн үшін

жіпке ілінген болмыс

бұл күн сайын таңертең.

Алыстағы баланың тағдыры не боларын кім білсін.

Қолыңды созбасаң не боларын кім білсін.

Дауысымызды көтермесек, не боларын кім білсін

тыныштықты қалпына келтіру үшін ... оның не болатынын кім біледі!

Бірақ терінің түсі болса

біз үшін бұл көп нәрсені өзгертеді

өзімізді артымыздан лақтырайық

соңғы үмітіміз.