When Daylight Dies - Cryptic Wintermoon

Night is finally closing in, but I have no fear

In the hour when the night falls

Voices from the dark side are calling my name

Slowly fading to the world where I belong

Ebony rising, I close my eyes

Flashing pictures of an old remembrance passing by On obsidian wings I fly, leave the gates behind

Through the colonnades of eternity

This is the end for me, I’m dying

So I close my eyes, and I can see the shadows rise

On black wings I fly, as I cross the dark sky

So I close my eyes, and I can see the shadows rise

When daylight dies, eternally

As whispers surround me, see people I have known

Remember times I had forgotten long ago

Dark arms embrace my soul, emptiness fills my mind

As the pulse of life is slowly fading

Now a storm is rising

Then he appears

Cloaked in a robe of black

Waiting to guide my soul from here

Across the stream of life, to a kingdom beyond, back to the place of birth,

So this the end for me, I’m dying

So I close my eyes, and I can see the shadows rise

On black wings I fly, as I cross the dark sky

So I close my eyes, and I can see the shadows rise

When daylight dies, eternally

A world of silence, waits for me, the end in darkness, is my destiny

As my life passes, before my eyes, from my birth, to the time I die

From my cradle, to my grave, a little time, until the death embrace.

Now my memories fade away, the past forgotten, a new life waits for me.

Will I reincarnate, will I die forever, when I meet my fate, at the break of dawn.

Soon I will now, if there is endless darkness, or there is blazing light.

When daylight turns to night.

Eternal Silence

As my memories Fade to black

Rising darkness

And there is no turning back

Түн жақындап қалды, бірақ менде қорқыныш жоқ

Түн түскен сағатта

Қараңғы жақтан дауыстар менің атымды шақырып жатыр

Мен тиесілі әлемге баяу сөніп бара жатырмын

Қара ағаш көтеріліп жатыр, мен көзімді жамамын

Өтіп бара жатқан ескі естеліктің суреттері Обсидиан қанаттарымен ұшамын, қақпаларды артта қалдырамын

Мәңгілік колоннадалары арқылы

Бұл мен үшін соңы, мен өлемін

Сондықтан               көздер                         көң​ңке |

Қара қанаттарыммен ұшамын, Қараңғы аспанды кесіп өтемін

Сондықтан               көздер                         көң​ңке |

Күн сөнгенде, мәңгілік

Мені сыбырлаған сайын, мен білетін адамдарды көр

Баяғыда ұмытып кеткен кездерді есіме түсіріңіз

Қараңғы қолдар жанымды құшақтап, санамды бостық толтырады

Өйткені өмірдің пульсі баяу бәсеңдейді

Қазір дауыл  күшейіп жатыр

Содан кейін ол пайда болады

Қара халат киген

Осы жерден жанымды күтемін

Өмір ағынының арғы жағындағы патшалыққа, туған жеріне,

Осылайша мен үшін соңы, мен өлемін

Сондықтан               көздер                         көң​ңке |

Қара қанаттарыммен ұшамын, Қараңғы аспанды кесіп өтемін

Сондықтан               көздер                         көң​ңке |

Күн сөнгенде, мәңгілік

Тыныштық әлемі, мені күтеді, ақыры қараңғыда, менің тағдырым

Менің өмірім өтеді, көз алдымда туған                   

Бесігімнен, бейітіме дейін, Өлім құшағына дейін аз уақыт.

Енді естеліктерім өшіп, өткен күн ұмытылды, мені жаңа өмір күтіп тұр.

Қайта дүниеге келемін бе, мәңгілік өлемін бе, тағдырыма жолыққанда, таң атқанда.

Жақында мен қазір боламын, егер шексіз қараңғылық болса немесе жарқыраған жарық болса .

Күндіз түнге ауысқанда.

Мәңгілік үнсіздік

Менің естеліктерім қара қалып қалып дегендей

Көтерілген қараңғылық

Және кері                                                                   |