Intenebris 1 - Cleo Laine

Wintertime nighs;

But my bereavement-pain

It cannot bring again:

Twice no one dies

Flower-petals flee;

But, since it once hath been

No more that severing scene

Can harrow me

Birds faint in dread:

I shall not lose old strength

In the lone frost’s black length:

Strength long since fled!

Leaves freeze to dun;

But friends can not turn cold

This season as of old

For him with none

Tempests may scath;

But love can not make smart

Again this year his heart

Who no heart hath

Black is night’s cope;

But death will not appal

One who, past doubtings all

Waits in unhope

Қысқы түндер;

Бірақ менің қайғы-қасіретім

Ол қайта әкеле алмайды:

Екі рет ешкім өлмейді

Гүл жапырақтары қашады;

Бірақ, бұрыннан бері

Бұл үзіліс сахнасы енді болмайды

Мені тырмалай алады

Құстар қорыққанынан есінен танып қалады:

Мен ескі күшімді жоғалтпаймын

Жалғыз аяздың қара ұзындығында:

Қашқаннан бері күш!

Жапырақтары түнге дейін қатып қалады;

Бірақ достар салқындап кете алмайды

Бұл маусым бұрынғы              

Ол үшін ешқайсысы жоқ

Дауыл соғуы мүмкін;

Бірақ махаббат ақылды ете алмайды

Биыл тағы да оның жүрегі

Кімнің жүрегі жоқ

Қара түс – түннің төбесінде;

Бірақ өлім ренжімейді

Бәріне күмәнданатын адам

Үмітсіз күтеді