Бука - Чичерина

От окна сквозняк ползет, прямо в душу заползает

Мама что-то не идет, мама где-то пропадает.

Только свет настольной лампы мягко сердце согревает

В кладовой кряхтит мой Бука, все уснуть никак не может.

Отступает глухо скука, страх приходит нервы гложет

И из шкафа платье ново кажет ломанную рожу.

За окошком кто-то ходит, кто-то топчется в шкафу

За стеною кто-то стонет, облака грызут луну

И мурашки ледяные пробегают по нутру.

Рожа белая сползает на пол лужею зеленой

Желтый свет в дали мерцает в белом снеге растворенный

Безразличными лучами в черном небе отраженный.

Терезеден сызба жылжып, жанға тікелей енеді

Анам бармайды, анам бір жерде жоғалып кетті.

Тек үстел шамының жарығы ғана жүректі жайлап жылытады

Менің Бука қоймада ырылдап жатыр, ол мүлдем ұйықтай алмайды.

Саңыраулық зерігу басылады, қорқыныш жүйке кеміреді

Ал шкафтан көйлек қайтадан сынған бетке ұқсайды.

Біреу терезенің сыртында жүреді, біреу шкафты таптайды

Қабырғаның ар жағында біреу ыңылдап, Айды бұлт кеміреді

Ал менің ішегімнен мұздай қарлар өтеді.

Ақ кружка жасыл шалшықта еденге сырғанайды

Еріген аппақ қарда алыстан сары сәуле жымыңдайды

Қара аспандағы бей-жай сәулелерден шағылысқан.