Juan Albanil - Cheo Feliciano

(Bueno familia esto es una historia verdadera

Y viene sucediendo hace rato, y el hombre ahi.)

Juan Albañil, el edificio que levantaste

Con lo mucho que trabajaste

Esta cerrado, esta sellado

Es prohibido para ti, Juan albañil

Como es domingo Juan Albañil por la avenida

Va de paseo mirando cuanto construyo

Hoteles, condominios, cuanto lujo

Y ahora como no es socio no puede entrar

Juan Albañil, no puede entrar, no puede entrar

Juan Albañil, hombre vecino

Cuanto ha soñado con la llamada igualdad

Juan Albañil pero dile a tus hijos

Que en el cemento no hay porvenir

Como es domingo Juan Albañil por la avenida

Pasa llorando, mirando cuanto construyo

Va lamentando la importancia insignificante

Que el que trabaja tiene después que trabajo

El que trabaja tiene después que trabajo

Juan Albañil, no puede entrar

(En los andamios, sueña que sueña

Juan Albañil, con el día de la igualdad)

Pero cuantos condominios ese hombre

Va construyendo

Y mañana es la misma puerta, de ahi mismo

Lo van huyendo

Que si, que si

Y en los andamios de la vida, con palustres

De hermandad

Fabricaremos algún día la casa de la igualdad

Y digo yo

Y en esa casa señoras y señores

No habrá distinción jamás, gente de toditos los colores

Con Juan Albañil toditos podrán entrar

(Recoge esa pala, tira mezcla

Pásame ese balde

Rómpete la espalda Boricua que esto es así.)

Como es domingo Juan Albañil pasea

Por todita la ciudad

Y sus nenes le preguntan, Papi a ese edificio

Tan grande

¿por que yo no puedo entrar?

La rumba, la rumba y la rumba de la existencia

La baila la humanidad, aunque le pese la conciencia

Como Juan Albañil, esta es la desigualdad

Bendito!

Obrero, valiente Juan Albañil

Oye, hombre que le mete frente al destino

Ese es, ese es, ese es

De siete a cuatro muchachos, media hora

A almorzar

Metiendo molledo y brazo

Las manos bien repletas de callo, ya mas

Juan Albañil, hoy te digo que ese día ya vendrá

El tiempo será testigo, lo tuyo será tuyo

Mira y de nadie mas

(Definitivamente Juan Albañil

Por lo menos para mí, tú eres un señor.)

(Ал, отбасы бұл шынайы оқиға

Бұл ұзақ уақыт бойы және сол жерде адам.)

Хуан Альбаниль, сіз көтерген ғимарат

Қанша еңбек еткеніңізбен

Ол жабық, ол мөрленген

Саған тыйым салынған, Хуан альбаниль

Жексенбі күні қалай Хуан Альбаниль даңғылында

Қанша салғанымды көріп серуендеп барады

Қонақ үйлер, кондоминиумдар, қанша сән-салтанат

Ал енді ол мүше болмағандықтан кіре алмайды.

Хуан Альбаниль, сіз кіре алмайсыз, кіре алмайсыз

Хуан Альбаниль, көрші адам

Қашаннан бері теңдік дегенді армандадың

Хуан Альбаниль бірақ балаларыңызға айтыңыз

Цементте болашақ жоқ

Жексенбі күні қалай Хуан Альбаниль даңғылында

Қанша салғаныма қарап, жылап өткізеді

Елеусіз маңыздылығын жоқтайды

Жұмыс істейтін адамның жұмысынан кейін бар

Жұмыс істейтін адамның жұмысы бар

Хуан Альбаниль, сіз кіре алмайсыз

(Ортада ол армандағанын армандайды

Хуан Альбаниль, теңдік күнімен)

Бірақ ол адам қанша кондо

Ол салынып жатыр

Ал ертең сол есік сол жерде

олар қашып барады

Иә Иә

Ал өмір қаңқасында, батпақпен

бауырластық

Бір күні біз теңдік үйін саламыз

және айтамын

Ал сол үйде ханымдар мен мырзалар

Ешқашан айырмашылық болмайды, түрлі түсті адамдар

Хуан Альбанильмен барлығы кіре алады

(Мына күректі алыңыз, араластырыңыз

маған сол шелекті берші

Пуэрто-Рикандықты қайтарыңыз, бұл солай.)

Жексенбі күні қалай Хуан Альбаниль серуендейді

бүкіл қалада

Ал балалары одан: «Әке, сол ғимаратқа» деп сұрайды

Өте үлкен

Мен неге кіре алмаймын?

Румба, румба және болмыс румбасы

Ар-ожданы ауыр болса да, адамзат оны билейді

Хуан Альбаниль сияқты бұл теңсіздік

Құтты болсын!

Жұмысшы, ержүрек Хуан Альбаниль

Ей, тағдырдың алдына қойған адам

Болды, болды, болды, болды

Жеті-төрт жігіт, жарты сағат

Түскі асқа

Молледо мен қолды қою

Қолдар каллусқа толы, қазірдің өзінде көп

Хуан Альбаниль, бүгін мен саған айтамын, ол күн келеді

Уақыт куә болады, сенікі сенікі болады

Қараңыз және басқа ешкім жоқ

(Әрине Хуан Альбаниль

Кем дегенде мен үшін сіз джентльменсіз.)