Ridonami la calma - Carlo Bergonzi

Ave Maria per l’aria va il suon

d’una campana

Sorge venere pura

e solitaria da la selva lontana.

Oh!

Come si diffonde del vespero la pace!

La rondine ritorna a le sue gronde

e là s’addorme e tace

Resta un murmure

lento di mille voci strane.

Forse tra i fiori e tra le siepi

il vento racconta storie arcane.

Chi sa quanti pensieri

in quel susurro grato!

Il vento canta e sopra i cimiteri

e i giardini è passato.

Ave maria, nel core comm'èe dolce la sera

Tu sai che ne' tormenti dell’amore

è schietta la preghiera;

ond’io, nel cielo fiso lo sguardo umido e l’alma:

«Ridonami, ti prego, il mio sorriso;

Ridonami la calma, ridonami la calma!»

Сәлем Мэри ауада дыбыс шығады

қоңыраудың

Таза Венера көтеріледі

және алыс орманнан жалғыз.

О!

Кешке тыныштық қалай тарайды!

Қарлығаш қарнизіне оралады

Сол жерде ұйықтап қалады да, үндемейді

Бұл күбір болып қалады

мың оғаш дауыстың баяу.

Мүмкін гүлдер мен қоршаулардың арасында

жел сырлы әңгімелер айтады.

Кім біледі қанша ой

сол риза сыбырда!

Жел ән салады және зираттардың үстінде

және бақтар өтті.

Аве Мария, жүрегінде кешке тәтті

Махаббат азабында мұны білесің

дұға шынайы;

сондықтан мен, аспанға дымқыл көзқарасымды және жанымды қададым:

«Маған қайтар, өтінемін, менің күлімсірегенім;

Маған тыныштықты қайтар, маған тыныштықты қайтар!»