Winston Churchill's Boy - Benjamin Clementine

Never in the field of human affection

Had so much been given for so few attention

Never in the field of human affection

Had so much been given for so few attention

Winston boy

Oh!

There he is

Packing, quietly

Alone

You could mistake a clock ticking

For a cricket cricketing when you’re around him

But I swear!

Nobody knows, nobody knows what’s on this boys mind

And nobody sees, nobody sees what he’s been picturing

«We all make a living by what we get

But we make life by what we give, by what we give

But in some special circumstances

This special circumstance

Winston Boy will have to earn a living

Before he earns enough living to give»

«Where is your family?

Where are your loved ones?»

Someone uttered

Whilst he went on crossing the Channel

«Well, they say no man can be a prophet

In his own country, so I left, here I am

Come on embrace me, hold me!

I am your brother!»

Now whilst he kept on talking

In his left pocket layed the prose of the magnificent Orwell

His right hand embraced a battered

Guitar borrowed

«Borrowed from me!»

Come to think about it, I think a few years ago

I heard him talk about how God blessed an eagle with 54 stars

And maybe he’s gone he’s gone wondering

Looking for his kind of star

But even stars

If we think about it, even beautiful stars

They tend to shoot through the night

And you never find them again!

Never and never and never again!

And so don’t you judge Winston Boy

Don’t you ever judge Winston boy

One day this boy might be the man

Though clearly nobody knows when or how

One day this boy will stand in front of a pulpit

As the world gives him but a minute

And there he will tell the world

Where he’s been and how

Underground to upper ground in the depths of

I will surely survive

He shares his story with a cup of tears streaming from his eyes

One day this boy will be fine

One day this boy will be fine

Better watch out now, that day might be today!

Ешқашан адамгершілік саласында

Сонша назар аудару үшін көп нәрсе берілді

Ешқашан адамгершілік саласында

Сонша назар аудару үшін көп нәрсе берілді

Уинстон бала

О!

Міне, ол

Қаптама, тыныш

Жалғыз

Сағаттың соғуын қателесуіңіз мүмкін

Сіз оның қасында крикет ойнайтын крикет үшін

Бірақ ант етемін!

Бұл балалардың ойында не бар екенін ешкім білмейді, ешкім білмейді

Оның суреттеп тұрғанын ешкім көрмейді, ешкім де көрмейді

«Бәріміз алғанымызбен күн көреміз

Бірақ біз беретін нәрселеріміз бойынша өмір сүреміз

Бірақ кейбір ерекше жағдайларда

Бұл ерекше жағдай

Уинстон Бала өмір сүруге мәжбүр болады

Ол беруге жеткілікті табан болмай                

«Отбасың қайда?

Жақындарың қайда?»

Біреу айтты

Ол арнаны кесіп өткенімен

«Ешбір адам пайғамбар бола алмайды дейді

Өз елінде, сондықтан мен қалдым, міне менмін

Жүр мені құшақтап, ұста!

Мен сенің ағаңмын!»

Енді ол сөйлесуді жалғастыра берді

Оның сол қалтасында керемет Оруэллдің прозасы жатты

Оның оң қолы соққыға жығылған адамды құшақтады

Гитара алды

«Менен қарыз алды!»

Бұл туралы ойланып көрейін, мен бірнеше жыл бұрын ойлаймын

Мен оның Құдайдың бүркітке қалай батасын бергені туралы естідім, 54 жұлдызды

Бәлкім, ол кетіп қалған шығар, ол таң қалды

Оның жұлдызын іздеуде

Бірақ тіпті жұлдыздар

Ойланып қарасақ, тіпті әдемі жұлдыздар да

Олар түні бойы атуға бейім

Ал сіз оларды енді ешқашан таба алмайсыз!

Ешқашан және ешқашан және енді ешқашан!

Сондықтан Уинстон Баланы соттамаңыз

Сіз Уинстон баласын ешқашан соттамаңыз

Бір күні бұл бала адам болуы мүмкін

Қашан және қалай болса да ешкім білмейтіні анық

Бір күні бұл бала мінбердің алдында тұрады

Әлем оған бір минут береді

Сол жерде ол әлемге хабарлайды

Ол қайда және қалай болды

Жер астынан            жер    тереңдігінде 

Мен міндетті түрде аман қаламын

Ол өз оқиғасын көзінен аққан бір кесе жаспен бөліседі

Бір күні бұл бала жақсы болады

Бір күні бұл бала жақсы болады

Қазір абай болғаныңыз жөн, бұл күн бүгін болуы мүмкін!