Кровь и песок - BALU

С высоких гор ветер сдувает песок

В их тени притаившись, наблюдает стрелок

Сквозь призму ему виден вражеский тыл

Прицел аккуратно по лицам солдат скользил

Приклад плотно упёрся в твёрдое плечо

Затвора щелчок.

В голове пошёл отчёт

Всего минута осталась до наступления

Юнцы смеются, не знают, попали в окружение

Злых псов, что готовы рвать их плоть

Питая ярости плод, чтобы сменить радость на боль

Час пробил.

Эхо отразило выстрел

Начался штурм, реки крови близко

А где там за морями слёзы льёт и молитву шепчет устами,

Стоя на коленях в храме

За спасенья сына Богородице Матери,

Старушка мать чадо своё просит спасти,

Уберечь от взрывов и свинцовой картечи,

Чтобы меч недруга не пал на его плечи

Этих слов не слышно среди гор взрывов выстрелов

Пуля нашла приют, в тело парня попав

Солдату тяжко идти, он склонил колено

Пуля пробила грудь, не вырваться из плена

Смерти, пелена застыла на глазах

И вдруг он очутился в тех самых родных местах,

Где играет ручей, детвора смеётся,

Мирно летают птицы, виноградник вьётся

Куда не кинь взор, везде луга и золотые поля,

Стройные берёзы, могучие тополя

Растит отцовская земля богатырей сынов,

На чужбине так сладко звучит её зов

Церковным пением и звоном колоколов

Гармонично играя отблеском куполов,

Вдали видит любимую у ручья,

Не смириться с тем, что не услышит сердец созвучия

Грусть сердце пронзила, дав желанию жить стимул

Вырываясь из плена смерти, что есть силы

Очнулся среди гор, гор солдатских трупов

Мертвая тишина бросала разум в ступор

Лёжа бок о бок с телами друзей несколько дней и ночей,

Боец не сомкнул очей

Совсем угнетаемый смертью и голодом

И только птицы летали над разрушенные городом

Ни залечит душу, ни медаль, ни звание

Навсегда осталось ранено бойца сознание

Как известно в болезни нет друзей, семьи

Солдат живёт тем днём с той самой осени,

Его благоверной, как и войны, след простыл

А он в плену жёлтых стен среди белых простынь

Путь лежит на Восток, там где кровь и песок

Сохнет жизни цветок, пуля целит в висок

За рассветом закат, за закатом восход.

Сотни судеб в расход, вот каков наш итог

Путь лежит на Восток, там где кровь и песок

Сохнет жизни цветок, пуля целит в висок

За рассветом закат, за закатом восход.

Сотни судеб в расход, вот каков наш итог

Биік таулардан құмды жел соғады

Олардың көлеңкесіне тығылып, атқыш бақылайды

Призма арқылы ол жаудың тылын көреді

Бұл көрініс солдаттардың бетінен ақырын сырғып кетті

Бөксесі қатты иыққа мықтап тірелді

Ысырманы басу.

Менің басымнан бір есеп өтті

Бір минут қалды

Жастар күледі, білмей, қоршап алды

Етін жыртуға дайын зұлым иттер

Қуанышты азапқа ауыстыру үшін ашудың жемісін беру

Сағат та таяп қалды.

Жаңғырық кадрларды көрсетті

Шабуыл басталды, қан өзендері жақын

Теңіздің арғы жағында көз жасы төгіліп, дұға ернімен сыбырлайды,

Храмда тізе бүгіп

Құдай Анасының ұлын құтқару үшін,

Қарт ана баласын құтқаруды сұрайды,

Жарылыстардан және қорғасын соққысынан қорғаңыз,

Жаудың қылыш иығына түспеуі үшін

Бұл сөздер оқ жаудырған таулардың арасында естілмейді

Оқ пана тапты, жігіттің денесіне тиді

Солдаттың жүруі қиын, тізесін бүгіп қалды

Оқ кеудені тесіп өтті, тұтқыннан қашпа

Ажал, көз алдымызда перде қатып қалды

Кенет ол туған жерлерге тап болды,

Ағыс ойнаған жерде балалар күледі,

Құстар тыныш ұшады, жүзімдік жел соғады

Қайда қарасаң, шалғындар мен алтын алқаптар барлық жерде,

Жіңішке қайыңдар, құдіретті теректер

Ата елі өсірер ұлдардың батырлары,

Бөтен елде оның қоңырауы өте тәтті естіледі

Шіркеу әндері мен қоңыраулар

Күмбездердің шағылысымен үйлесімді ойнап,

Алыстан ағынның жағасында сүйіктісін көреді,

Жүректердің үндестіктерін естімейтінімен келіспеңіз

Мұң жүректі тесіп, өмір сүруге деген ынта-ықыласын берді

Ажал тұтқынынан қашып, күш бар екенін

Таулардың, сарбаздардың өлі тауларының арасында ояндым

Өлі тыныштық сананы ессіз қалдырды

Күндіз-түні достардың денесімен қатар жатқан

Жауынгер көзін жұмған жоқ

Өлім мен аштықтан толығымен қысылған

Ал қираған қаланың үстінен құстар ғана ұшып өтті

Жанды емдемейді, медаль да, атақ та емдемейді

Жаралы жауынгер санасын мәңгі қалдырды

Өздеріңіз білетіндей, ауруда достар, отбасы болмайды

Солдат сол күзден бастап өмір сүреді,

Оның аруы соғыс сияқты салқындап кетті

Ал ол ақ жаймалардың арасында сары қабырғалардың тұтқыны

Қан мен құм бар Шығысқа қарай жол жатыр

Өмірдің гүлі кебеді, оқ ғибадатхананы көздейді

Күн батқаннан кейін күн шығуы, күн батқаннан кейін күн шығуы.

Шығынға жүздеген тағдырлар, Нәтижеміз осындай

Қан мен құм бар Шығысқа қарай жол жатыр

Өмірдің гүлі кебеді, оқ ғибадатхананы көздейді

Күн батқаннан кейін күн шығуы, күн батқаннан кейін күн шығуы.

Шығынға жүздеген тағдырлар, Нәтижеміз осындай