Карантин - BALU

Я заболел, и болезни этой нет имени

Режим «Карантин» гостей меньше, чем в Припяти

Осложнения дают телефонные звонки,

Вдобавок воспаляют нарыв дверные стуки

Оставьте меня, не беспокойте боле,

Вроде ясно же дал понять, что я болен

Нет желания изливать перед смертью душу,

Любые ваши визиты подобны удушью

Стал совсем затворником я по сути,

Утопаю в мыслях и грязной посуде

Потрепанная тетрадь, старый карандаш —

Мои союзники на век, они же патронташ

Фото знакомых, в альбоме обведённые сажей,

Ныне серые слайды безликих персонажей

Кто говорил, что он братан, но тот братан пропащий,

Лицемер и обманщик, ложью пропахший

Мир увяз в дерьме по самые уши,

И каждый день огонь души пошагово тушит

Лишь единицы избегают встречи с концом,

А большинству не западло его коснуться лицом

Между нами так много незримых отличий,

Реже вижу людей, нежели их обличье

Носители розовых линз ваше зрение криво,

Где вы видите ангела, я вишу хвост и гриву

Каждый второй норовит плюнуть поэту в душу

Толпа глупцов может судить, при этом не послушав

Куда не плюнь везде знатоки, эстеты

Полил говно шоколадом, и вы готовы есть это

Прикройте рты господа, из них воняет жутко

Толпа рвёт животы, но это не шутка

Незнайка тулит совет свой, да больно так шибко

Мнит себя знатоком тот, кто умом обсчитан

Среди таких я не местный и, может, не к месту

Здесь грязно, мерзко и больше нет мест тут

Одиночеству добровольно сдался в плен маэстро

Под аккомпанемент городского оркестра

И как только на землю опустится ночь,

Я на всех парах бегу ото сна прочь

Подальше от людей и несметных витрин

Мне лучше там, где я совсем один

Среди города безликих стен

Я опять угодил в капкан

Разменяв свободу на плен,

Спрятав ключ от неё в карман

Среди города безликих стен

Я опять угодил в капкан

Разменяв свободу на плен,

Спрятав ключ от неё в карман

Мен ауырдым, бұл аурудың аты жоқ

Режим «Карантин» қонақтар Припять қарағанда аз

Асқынулар телефон қоңырауларын береді,

Сонымен қатар, есіктің қағуы абсцессті қоздырады

Мені тастаңыз, енді мазаламаңыз

Менің ауырып қалғанымды аңғартатын сияқты

Өлім алдында жанды төгуге ниет жоқ,

Сіздің кез келген сапарыңыз тұншығу сияқты

Мен мүлде шал болдым, шын мәнінде,

Ойлар мен кір ыдысқа батып кетем

Ескі дәптер, ескі қарындаш -

Менің бір ғасырдағы одақтастарым, олар бандит

Альбомдағы күйемен дөңгеленген таныстардың суреттері,

Енді беті жоқ кейіпкерлердің сұр слайдтары

Оны ағам деп кім айтты, бірақ ол аға жоғалды,

Өтірік иісі аңқыған екіжүзді және алдамшы

Дүние құлағына дейін боқтықта

Ал күн сайын жанның оты адымдап сөнеді

Соңынан бірнеше адам ғана құтылады

Ал көпшілік оның бетіне қолын тигізбеді

Біздің арамызда көзге көрінбейтін көптеген айырмашылықтар бар

Мен адамдарды сыртқы түріне қарағанда жиі көремін

Қызғылт линзаларды киетіндердің көру қабілетіңіз қисық

Періштені қайдан көресің, құйрығым мен жалымды

Әр секунд ақынның жан дүниесіне түкіруге ұмтылады

Ақымақтардың тобы тыңдамай-ақ үкім шығара алады

Қайда түкірсең де, білгір, эстет

Шоколадты құйып, жеуге дайынсыз

Аузыңызды жабыңыз мырзалар, олар сұмдық сасық

Көпшілік қарындарын жыртып жатыр, бірақ бұл әзіл емес

Оның кеңестерін білмеймін, бірақ бұл өте қатты ауырады

Ол өзін ақылға алданған білгір деп санайды

Олардың ішінде мен жергілікті емеспін және мүмкін емеспін

Бұл жер лас, жиіркенішті, енді мұнда орын жоқ

Жалғыздық өз еркімен маэстроның тұтқынына берілді

Қалалық оркестрдің сүйемелдеуімен

Жерге түн батқанда,

Мен ұйқыдан қашқаннан бар жылдамдықпен жүгіріп келемін

Адамдардан және сансыз дүкен сөрелерінен алыс

Мен жалғыз жүрген жерім жақсырақ

Бетсіз қабырғалары бар қаланың арасында

Мен тағы да тұзаққа түстім

Бостандықты тұтқынға айырбастау

Оның кілтін оның қалтасына тығып қойды

Бетсіз қабырғалары бар қаланың арасында

Мен тағы да тұзаққа түстім

Бостандықты тұтқынға айырбастау

Оның кілтін оның қалтасына тығып қойды