Lucciole vagabonde - Aurelio Fierro, Луиджи Керубини

Quando più fitta l’oscurità

scende sulla città,

lucciole ansiose di libertà

noi lasciamo i bassifondi.

Senza una meta c’incamminiam

e sotto ad un lampion,

quando la ronda non incontriam,

cantiamo la canzon:

Noi siam come le lucciole,

brilliamo nelle tenebre,

schiave d’un mondo brutal

noi siamo i fiori del mal.

Se il nostro cuor vuol piangere,

noi pur dobbiam sorridere

danzando sui marciapiè

finchè la luna c'è.

Pallida luna soltanto tu

la nostra gioventù

vedi ogni notte appassir di più

come un fiore senza sole.

Ma se il destino ci spezzerà

nel cuore la canzon,

solo il coraggio ci bacerà

all’ombra del bastion.

Noi siam come le lucciole,

brilliamo nelle tenebre,

schiave d’un mondo brutal

noi siamo i fiori del mal.

Se il nostro cuor vuol piangere

noi pur dobbiam sorridere

danzando sui marciapiè

finchè la luna c'è.

Se il nostro cuor vuol piangere

noi pur dobbiam sorridere

danzando sui marciapiè

finchè la luna c'è

Қараңғылық қалыңдаған кезде

қалаға түседі,

бостандықты аңсаған от жалындары

біз қараңғылықты тастаймыз.

Мақсатсыз біз жолға шықтық

және шамның астында,

патруль кездеспегенде,

әнді айтайық:

Біз от жалындаймыз,

біз қараңғыда жарқыраймыз,

қатыгез дүниенің құлдары

біз аурудың гүліміз.

Жүрегіміз жылағысы келсе,

күлуіміз керек

тротуарларда билеу

Ай бар болғанша.

Ақшыл ай тек сен

біздің жастар

Сіз әр түннің көбірек қурап бара жатқанын көресіз

күнсіз гүл сияқты.

Бірақ тағдыр бізді сындырса

жүректегі ән,

Бізді тек батылдық сүйеді

бастионның көлеңкесінде.

Біз от жалындаймыз,

біз қараңғыда жарқыраймыз,

қатыгез дүниенің құлдары

біз аурудың гүліміз.

Жүрегіміз жылағысы келсе

күлуіміз керек

тротуарларда билеу

Ай бар болғанша.

Жүрегіміз жылағысы келсе

күлуіміз керек

тротуарларда билеу

Ай бар болғанша