20 ans - ATK

Pas 20 ans, mais déjà 20 printemps et l’intention

Encore pour le futur de m’exprimer par la voie du sillon

Pas 20 ans pourtant conscient

Qu’on scie en plein vol les ailes des jeunes oiseaux

Qui espèrent atteindre un halo de lumière

Où la nuit n’est plus à craindre

La sortie du tunnel, l’autre côté de la dune

L’ELDORADO où le ciel pourrait illuminer leurs prunelles

La tune, elle est souvent la réponse

Certains naissent dans la soie

La vie leur annonce un destin tout tracé

D’autres voient le jour au milieu des ronces

Les miennes ne m’atteignaient pas

Mais quand je me suis développé

Ont transpercé la couche protectrice dans laquelle j'étais enveloppé

Un face à face avec la réalité, un duel sans facilité

La face cachée grandissante de la vie un jour à éclaté

Enfant, je voyais que la mort n’existait pas car je ne la voyais pas

Choyé, même sous l’eau je pensais que les êtres humains ne se noyaient pas

J’ai croqué dans un appât rance

Goûté la vie et ses fausses apparences, aujourd’hui, comme hier

Je gratte le fond de mes poches pour vaincre cette carence

20 ans en arrière une femme et mère mettra bientôt un 3ème enfant au monde

Un père, 2 frères, cette dernière forgeront celui que l’on entend sur ces ondes

C’est dans ce contexte que tous mes textes se fondent

Pas 20 ans, pas 20 ans.

Pas 20 ans et pourtant dans mes yeux encore d’enfant

L’espoir de croire qu’une bonne étoile veille

Craignant qu’elle ne me laisse choir

Un goût amer pourtant

Au fond de la gorge pensant à ceux qui n’ont jamais eu 20 ans

Espérant ne pas faire de ma vie un vain temps

20 ans le sentiment d’avoir franchi de nouveau un palier

Me retournant, regardant s'éloigner le début de l’escalier

Conscient pourtant qu’une dose du temps qui m'était impartie

N’a plus que lieu d'être dans des pensées

C’est écrit, on n’efface plus rien, plus rien ne peut changer

Même si je la déchire, cette page continue d’exister

Inutile encore d’y réfléchir

Séparant pourtant sur une feuille ce que j’ai fait de mauvais, de bien

Des satisfactions, des regrets je ne sais plus combien

Pas malheureux, loin de là

Toujours rempli mon ventre, gâté même à l'école

Je suis de ceux dont les statistiques en juillet se vantent

A la fac, galère, deux ans de perdu, je ferme le compte «Erreur de jeunesse»

«non, t’as déconné» est la phase prononcée par ceux qui me connaissent

Désolé les gars, mais ce qui m’aurait vraiment plu c’est une école privée

Si j’avais 2 barres 5 l’année, croyez-moi, je m’en serais pas privé

Avec le monde de l’emploi (chômage)

Court stage, école/vie active, dur est le courtage

Faut pas que je lâche les études

Aller au casse-pipe, me transformer en pétasse pip- - euse heureusement

Je ne me laisse pas vaincre et fait tout pour que le soleil rapplique;

J’ai passé le jour dont on doit se souvenir toute sa vie

À la vingtième marche de l’escalier

Je sais que je n’ai pas encore tout gravit

20 ans seulement un jour de plus par rapport à hier

Mais en fait un pas de géant, le passage d’une barrière

Sur un gâteau 20 bougies je pense: «Carpe diem»

La peur peut-être de ne jamais souffler la vingt et unième

20 ans déjà, ce n’est jamais que ça

Mais maintenant face à l’escalier

J’ai les yeux en direction de l’horizon

J’aimerais pallier aux problèmes d’aujourd’hui

Les mêmes qu’hier, comme empaillés, le gen-ar m’aguiche, m’allume

Me met une crampe, me laisse sur la paille

Et que me restera t'-il une fois retaillé mille fois mon gain ce vulgaire

cailloux?

Canaille est la vie

Loin est le temps où l’on me tirait la joue me traitant de canailloux

Hier mon ennemi le loup du placard

Aujourd’hui le fisc m’offusque

Me fixe et voudrait qu’on me confisque jusqu'à mes frusques

Lâche mes basques.

Es-tu conscient que c’est du racket

C’est mon sang, que l’on prélève

Cherchant tous les jours de nouvelles excuses

Mais c’est sûr.

Bon sang!

Faut que je me batte, mais jamais en retraite

Si j’arrive à 60 piges

Je sais que je n’aurais plus que les 4 sous de ma retraite

Mes souvenirs, ma feuille séparée en deux

Toutes ces années consacrées au pera

Tous ces rêves effleurés, juste mes yeux pour pleurer

Ma famille, mes potes

J’ai 20 ans déjà, des milliers de mains autour de moi certaines

Me poussent dans le ravin, d’autres me retiennent

C’est celles-ci que j’entraîne- -rai

Si j’arrive un peu plus haut au sommet de cette pyramide

Je promets que je ferais tout ce que je peux

Pour pas que l’un deux ne meurent sous mes yeux

Je n’oublierai pas ceux qui n’ont pas retourné leur veste

Je n’oublierai pas non plus les autres

Car certaines images restent gravées

Hier, comme aujourd’hui, demain à maijà, le même

Le temps passe

Pas 20 ans, 20 ans, 20 ans déjà

20 ans déjà, ou 20 ans seulement je ne sais plus quoi penser

Les beaux jours et les jours ternes s’alternent

Mes blessures non pansées

S’ouvrent quand face à la réalité s’ouvre le débat

Pas 20 ans, 20 ans, ou 20 ans déja

20 жыл емес, қазірдің өзінде 20 көктем мен ниет

Борозда арқылы өзімді білдіру үшін әлі болашақ үшін

Әлі 20-сы білмеген

Жас құстардың қанаты ұшсын

Жарық ореолына жетуге кім үміттенеді

Түннен қорықпайтын жерде

Туннельдің шығуы, шағылдың арғы беті

Аспан олардың көздерін нұрландыратын ЭЛДОРАДО

Әуен, ол жиі жауап береді

Кейбіреулер жібектен туады

Өмір оларға барлық жоспарлаған тағдырын хабарлайды

Басқалары бұталардың арасында туады

Менікі маған жетпеді

Бірақ мен өскенде

Мен оралған қорғаныс қабатын тесіп өтті

Шындықпен бетпе-бет, оңайлықсыз дуэль

Өсіп келе жатқан қараңғы өмір бір күні бұзылды

Кішкентай кезімде өлімді көрмегендіктен жоқ екенін көрдім

Еркелетіп, су астында да адам батпайды деп ойладым

Мен күйіп кеткен жемді тістеп алдым

Дәм көрген өмір мен оның жалған көріністері, бүгін, кешегідей

Мен бұл кемшілікті жою үшін қалтамның түбін тырнаймын

Осыдан 20 жыл бұрын әйел мен ана жақында 3-ші сәбиін дүниеге әкеледі

Әкесі, 2 ағасы, соңғысы біз естігенді осы толқындарда жасайды

Менің барлық мәтіндерім осы контекстке негізделген

20 жыл емес, 20 жыл емес.

20 жаста емес, менің көз алдымда әлі бала

Бақытты жұлдыз қарап тұрғанына сену үміті

Ол мені жіберіп алады деп қорқады

Дегенмен ащы дәм

Ешқашан 20-ға толмағандарды ойлап, көмейде

Өмірімді босқа өткізбеймін деп

20 жыл табалдырығын қайта аттағандай сезім

Артқа бұрылып, баспалдақтың басталып бара жатқанын көру

Маған бөлінген уақыттың бір дозасы екенін әлі білемін

Тек ойда болу керек

Жазылған, біз енді ештеңені өшірмейміз, ештеңе өзгермейді

Мен оны жыртып алсам да, бұл бет бар

Бұл туралы қайта ойланудың қажеті жоқ

Жамандықты, жақсылық жасағанымды параққа бөлу

Қанағат, өкініш қанша екенін білмеймін

Бақытсыз емес, одан алыс

Әрқашан ішімді толтыратын, Мектепте де бұзылған

Мен шілде айындағы статистика мақтанатындардың бірімін

Колледжде, қиыншылық, екі жыл жоғалтты, «Жастар қателігі» аккаунтын жабамын

«Жоқ, сен бұздың» деп мені танитындар айтады

Кешіріңіз, балалар, бірақ мен шынымен жеке мектеп болғанын қалайтын едім

Егер менде жылына 2 бар 5 болса, маған сеніңіз, мен одан өзімді айыра алмас едім

Жұмыспен қамту әлемімен (жұмыссыздық)

Қысқа тәжірибе, мектеп/жұмыс өмірі, қиын делдалдық

Мен мектепті тастамауым керек

Құбыр сындырғышқа барыңыз, мені қаншық пипке айналдырыңыз - бақытымызға орай

Мен өзімді жеңіліске жол бермеймін және күн қайтып келуі үшін бәрін жасаймын;

Мен адамның бүкіл өмірін есте сақтау керек күнді өткіздім

Баспалдақтың жиырмасыншы сатысында

Мен оның барлығына әлі көтерілмегенімді білемін

20 жыл кешегіден бір күнге ғана үлкен

Бірақ іс жүзінде тосқауылдан өтіп, үлкен секіріс

20 шам тортында мен ойлаймын: «Карпе дием»

Жиырма біріншіні ешқашан соқпау қорқынышы болуы мүмкін

20 жыл болды, бұл ешқашан ғана емес

Бірақ қазір баспалдақпен қарайды

Менің көзім көкжиекке қарай

Мен бүгінгі күннің қиындықтарын жеңгім келеді

Күні кешегідей, тұлып кеткендей, ген-ар мені еркелетеді, жандырады

Маған құрысу береді, мені сабанға қалдырады

Ал мына арсыздықтан мың еселеп алған пайдамды кессем маған не қалады

малтатас?

Ақымақ - өмір

Бетімді тартып, жауыз дейтін күндер өтті

Кеше менің жауым шкафтағы қасқыр

Бүгін салықшы мені ренжітті

Маған қадала қарап, менің таяқшаларыма дейін тәркіленгісі келеді

Менің пальтоларымды тастаңыз.

Сіз бұл рэкет екенін білесіз бе?

Бұл менің қаным, біз қабылдаймыз

Күнделікті жаңа сылтаулар іздеу

Бірақ бұл сөзсіз.

Қарғыс атсын!

Мен күресуім керек, бірақ ешқашан шегінбеуім керек

60-қа келсем

Зейнеткерлігімнің 4 тиыны ғана болатынын білемін

Менің естеліктерім, менің бөлінген парағым

Осы жылдар бойы

Осы армандардың барлығы тиді, тек менің көздерім жылады

Менің отбасым, достарым

Мен қазірдің өзінде 20-дамын, айналамда мыңдаған қолдар бар

Мені сайға итеріп жібер, басқалары мені ұстап тұр

Мен жаттықтыратындар осылар

Осы пирамиданың шыңына сәл жоғары көтерілсем

Мен қолымнан келгеннің бәрін жасаймын деп уәде беремін

Біреуі көз алдымда өліп қалмасын деп

Курткасын қайтармағандарды ұмытпаймын

Басқаларды да ұмытпаймын.

Өйткені кейбір бейнелер нақышталған

Кеше, бүгін сияқты, ертең майда, дәл солай

Уақыт өтеді

20 жыл емес, 20 жыл, 20 жыл болды

20 жаста ма, әлде небәрі 20 жаста, енді не ойлайтынымды білмеймін

Әдемі күндер мен күңгірт күндер кезектесіп келеді

Менің жазылмаған жараларым

Шындықпен бетпе-бет келгенде ашық пікірталас ашады

Қазірдің өзінде 20, 20 немесе 20 емес