Trova do Vento que Passa - Amália Rodrigues

Pergunto ao vento que passa

notícias do meu país

e o vento cala a desgraça

o vento nada me diz?

Pergunto aos rios que levam

tanto sonho à flor das águas

e os rios não me sossegam

levam sonhos deixam mágoas.

Levam sonhos deixam mágoas

ai rios do meu país

minha pátria à flor das águas

para onde vais?

ninguém diz.

Se o verde trevo desfolhas

pede notícias e diz

ao trevo de quatro folhas

que eu morro por meu país.

Pergunto à gente que passa

por que vai de olhos no chão.

siléncio é tudo o que tem

quem vive na servidão.

Vi florir os verdes ramos

direitos e ao céu voltados.

e a quem gosta de ter amos

vi sempre os ombros curvados.

E o vento não me diz nada

ninguém diz nada de novo.

vi minha pátria pregada

nos braços em cruz do povo.

Vi minha pátria na margem

dos rios que vão prò mar

como quem ama a viagem

mas tem sempre de ficar.

Vi navios a partir

(minha pátria à flor das águas)

vi minha pátria florir

(verdes folhas verdes mágoas).

Há quem te queira ignorada

e fale pátria em teu nome

eu vi-te crucificada

nos braços negros da fome

E o vento não me diz nada

só o silêncio persiste.

vi minha pátria parada

à beira dum rio triste.

Ninguém diz nada de novo

se notícias vou pedindo

nas mãos vazias do povo

vi minha pátria florindo.

Também nascem flores no esterco

(diz quem ganha em te perder).

eu é por ti que me perco

perder-me assim é viver.

E a noite cresce por dentro

dos homens do meu país.

peço notícias ao vento

e o vento nada me diz.

Quatro folhas tem o trevo

liberdade quatro sílabas.

não sabem ler é verdade

aqueles para quem eu escrevo.

Mas há sempre uma candeia

dentro da própria desgraça

há sempre alguém que semeia

canções no vento que passa.

Mesmo na noite mais triste

em tempo de servidão

há sempre alguém que resiste

há sempre alguém que diz não.

Мен өткінші желден сұраймын

менің елімнен жаңалықтар

және жел масқара жұмсады

жел маған ештеңе айтпайды?

Мен апаратын өзендерден сұраймын

су гүлінде көп арман

және өзендер мені тыныштандырмайды

армандарды ал, қайғы қалдыр.

Олар армандарды алады, қайғы қалдырады

менің елімнің қалалары

менің туған жерім судың гүлінде

сен қайда бара жатырсың?

ешкім айтпайды.

Егер жасыл беде жапырса

жаңалықтарды сұрап, айтады

 төрт жапырақты бедеге дейін

Мен елім үшін өлемін.

Мен өтіп бара жатқан адамдардан сұраймын

неге көзіңді жерге тигізбейсің.

бар болғаны үнсіздік

құлдықта өмір сүретін.

Жасыл бұтақтардың гүлдегенін көрдім

құқықтары мен аспанға қарайды.

және махаббатты ұнататын адамға 

Мен әрқашан еңкейген иықтарды көрдім.

Ал жел маған  ештеңе айтпайды

ешкім жаңа ештеңе айтпайды.

Туған жерімнің шегеленгенін көрдім

халықтың айқыш құшағында.

Мен туған жерімді жағалаудан көрдім

теңізге құятын өзендер

саяхатты жақсы көретін адам сияқты

бірақ ол әрқашан қалуы керек.

Мен кемелерді көрдім

(судың биіктігіндегі менің Отаным)

Туған жерімнің гүлденгенін көрдім

(жасыл жапырақтар жасыл қайғы).

Сізді елемеуіңізді қалайтындар бар

және туған жерді өз атыңызбен сөйлеңіз

Мен сенің айқышқа шегеленгеніңді көрдім

аштықтың қара құшағында

Ал жел маған  ештеңе айтпайды

тек үнсіздік сақталады.

Мен туған жерімнің тоқтағанын көрдім

қайғылы өзеннің жанында.

Ешкім қайта ештеңе айтпайды

егер  мен сұрап жатқан жаңалықтар болса

халықтың бос қолында

Мен туған жерімнің гүлденгенін көрдім.

Тезекте гүлдер де өседі

(сені жоғалтып кім жеңетінін айтады).

Мен сен үшін өзімді жоғалтып жатырмын

өзімді жоғалту - бұл өмір сүру.

Ал түн іште өседі

елімнің ер азаматтары.

Мен желде хабар сұраймын

және жел маған  ештеңе айтпайды.

Төрт жапырақта беде бар

еркіндік төрт буынды.

олар қалай оқуды білмейді, бұл шындық

мен жазатындар.

Бірақ әрқашан шам бар

масқараның өзінде

сепкен адам әрқашан болады

желмен өтетін әндер.

Тіпті ең қайғылы түнде

 сервитут кезінде

әрқашан қарсы тұратын біреу бар

жоқ деп айтатын адам әрқашан болады.