Fria Claridade (1967) - Amália Rodrigues

No meio da claridade

Daquele tão triste dia

Grande, grande era a cidade

E ninguém me conhecia

Então passaram por mim

Dois olhos lindos, depois

Julguei sonhar, vendo enfim

Dois olhos, como há só dois

Em todos os meus sentidos

Tive presságios de Deus

E aqueles olhos tão lindos

Afastaram-se dos meus

Acordei, a claridade

Fez-se maior e mais fria

Grande, grande era a cidade

E ninguém me conhecia!

Жарықтың ортасында

сол қайғылы күннен

Тамаша, тамаша қала болды

Мені ешкім танымады

сондықтан олар менің жанымнан өтті

Артынан екі әдемі көз

Мен армандаймын деп ойладым, ақыры көрдім

Екі көз, өйткені екеуі ғана

Менің барлық сезімімде

Менде Құдайдың нышандары болды

Және бұл көздері өте әдемі

менің қасымнан кетіп қалды

Мен ояндым, жарық

Ол үлкенірек және суық болды

Тамаша, тамаша қала болды

Мені ешкім танбады!