Fado Malhoa - Amália Rodrigues

Alguém que Deus já lá tem

Pintor consagrado,

Que foi bem grande

E nos fez já ser do passado,

Pintou numa tela

Com arte e com vida

A trova mais bela

Da terra mais querida.

Subiu a um quarto que viu

A luz do petróleo

E fez o mais português

Dos quadros a óleo

Um Zé de Samarra

Com a amante a seu lado

Com os dedos agarra

Percorre a guitarra

E ali vê-se o fado.

Dali vos digo que ouvi

A voz que se esmera

Dançando o Faia banal

Cantando a Severa

Aquilo é bairrista

Aquilo é Lisboa

Aquilo é fadista

Aquilo é de artista

E aquilo é Malhoa.

Онда Құдайдың біреу бар

қасиетті суретші,

бұл өте үлкен болды

Бізді бұрынғыдан қалдырды,

кенепке боялған

Өнермен де, өмірмен де

Ең әдемі найзағай

Ең қымбат елден.

Ол өзі көрген бөлмеге көтерілді

Мұнайдың нұры

Және ең көп португалдық жасады

майлы суреттерден

Самаррадан келген Зе

Жаныңыздағы ғашықпен

Саусақтармен ұстаңыз

Гитарадан өтеді

Мұнда сіз фадоны көресіз.

Сол жерден естігенімді айтамын

 Өзіне қамқорлық жасайтын дауыс

Банальды бук билеу

Қатты ән айту

Бұл көрші

Бұл Лиссабон

бұл фадо

Бұл суретшіден

Бұл Малхоа.