Barco negro (From "Les amants du Tage") - Amália Rodrigues

Eu sei, meu amor, que nem chegaste a partir

Pois tudo em meu redor me diz que estás sempre comigo

De manhã, que medo, que me achasses feia!

Acordei, tremendo, deitada na areia

Mas logo os teus olhos disseram que não

E o sol penetrou no meu coração

Vi depois, numa rocha, uma cruz

E o teu barco negro dançava na luz

Vi teu braço acenando, entre as velas já soltas

Dizem as velhas da praia que não voltas:

No vento que lança areia nos vidros;

Na água que canta, no fogo mortiço;

No calor do leito, nos bancos vazios;

Dentro do meu peito, estás sempre comigo

Мен білемін, махаббатым, сенің тіпті кетпегеніңді

Өйткені айналамдағының бәрі сенің әрқашан менімен бірге екеніңді айтады

Таңертең мені шіркін деп ойладың ба, қорқасың ба!

Ояндым, дірілдеп, құмда жатырмын

Бірақ көп ұзамай көздерің жоқ деді

Ал күн менің жүрегіме  еніп кетті

Сонда мен тастың үстіндегі айқышты көрдім

Қара қайығың жарықта биледі

Мен сіздің қолыңызды бұлғап тұрғанын көрдім, шамдардың арасында қазірдің өзінде босатылған

Жағажайдағы кемпірлер сен қайтып келмейсің дейді:

Терезелерге құмды лақтыратын жел;

Ән салатын суда, өлі отта;

Кереуеттің қызуында, бос орындықтарда;

Кеудемде сен әрқашан жанымдасың