Aquele Rua - Amália Rodrigues

O fado fez-se ao mar nas caravelas

Despediu-se do Tejo e fez viagem

Cantou-o p’lo convés a marinhagem

Quando no céu acordavam estrelas

Saudades amargou de seus amores

Adoeceu febril e quase morto

Quando já não pensava a encontrar porto

Foi quando achou descanso nos Açores

O fado ganhou sotaques diferentes

No falar das nossas gentes

Qual deles mais engraçado

É que o fado, mesmo fora de Lisboa

Se mexe com uma pessoa

Nunca deixa de ser fado

Como era marujo e atrevido

Andou com uma viola de paixões

Mas tendo ela já dois corações

Tomou outra de amores e foi corrido

Alguns afirmam mesmo ser verdade

Que nunca se refez desses amores

Tornou-se vagabundo p’los Açores

E de tanto chorar fez-se saudade

Фадо каравелдерде теңізге барды

Ол Тежомен қоштасып, сапар жасады

Ол оны палубадан теңіз пейзажысына дейін айтты

Аспанда жұлдыздар оянғанда

Махаббаттарыңнан сені сағындым

Фебрильді ауру және өлуге жақын

Мен енді порт табу туралы ойламаған кезде

Сол кезде ол Азор аралдарында тыныштық тапты

 Фадо әр түрлі екпінге ие болды

Біздің халық туралы айтпай-ақ қояйын

қайсысы күлкілі

Бұл фадо, тіпті Лиссабоннан тыс жерде

Адаммен араласу

Ол ешқашан фадо болуды тоқтатпайды

Ол қандай теңізші және батыл болды

Құмарлы гитарамен жүрді

Бірақ қазірдің өзінде екі жүрек бар

Тағы бір сүйіспеншілікті алып, асығып кетті

Кейбіреулер тіпті шындықты айтады

Бұл махаббаттардан кім ешқашан құтылған жоқ

Азор аралдары үшін қаңғыбасқа айналды

Осыншама жылаудан сағыныш пайда болды