Пожинаю, что посеяла - Алёна Скок

1. А что-то грустью и тоской опять повеяло.

Я пожинаю, пожинаю, что посеяла.

А я ведь, знала, я гадала, но не верила,

Что мы когда-нибудь расстанемся с тобой.

2.Ты называл меня любя своею милою,

Ты привлекал меня умом и нежной силою,

Но оборвалось счастье, что-то там не склеялось,

Напрасно я ждала и на тебя надеялась.

3.От той большой любви осталось только крошево.

Я на прощание скажу «всего хорошего».

А ты ушёл и канул в лету наш медовый май

И лучше обо мне совсем забудь, не вспоминай.

1. Бірдеңе тағы да мұң мен сағыныш биледі.

Егін орамын, еккенімді орамын.

Бірақ мен білдім, болжадым, бірақ сенбедім,

Бір күні сенімен қоштасатынымыз.

2. Сен мені қымбаттым деп атадың,

Сіз мені ақылыңызбен және нәзік күшіңізбен тарттыңыз,

Бірақ бақыт үзілді, бірдеңе қосылмады,

Бекер күттім, үміттендім сені.

3. Сол ұлы махаббаттан тек үгінділер қалды.

Қоштасарда «бәрі жақсы» деп айтамын.

Ал сен кетіп қалдың да ұмытылдың балы мамыр

Ал мені мүлде ұмытқан дұрыс, есіңе түсірме.