Miguelito, Mi Espíritu Ha Partido a Tiempo - Almendra

Cuando el mediodía del verano desgarrando

Penetrando hasta la Capital

Nadie se percata que los árboles murmuran

Sus lamentos hasta el mar

Miguelito está en el cine

Viendo la vida morir

Y un cuento antiguo hilará

Apenas la sortija del sol quede dando la vuelta

Todos los niñitos hacen todos los deberes

Pero Miguelito no va más

Ya no tener madre, ya no tener huesos

Todo al fin aquí lo mismo da

Loco sueño de tu risa

Que escapó sin trampear

Un gran desierto hace bien

Por más que el diluvio al final, tarde toda una vida

Dulce Miguelito inspirándose en Eolo

Su pesebre tiene un gran jardín, pensó

Todo iluminado de racimos y virtudes

Todo con la magia y el marfil

Miguelito está despierto

Es un sabio querubín y una gacela al quedar

La luna no encuentra un clamor

Que quiebre su suerte ya

En el torbellino de los ángeles etéreos

Miguelito el mundo abandonó

Nada de plegarias en este sueño tan absurdo

Solo un resplandor te salvará

Pues salgan todos a la cueva

Miguelito se marchó, ah, no habrá silencio para él

Mirando como distante al pasar

Vió las puertas de la aurora

Mi espíritu ha partido a tiempo

Hacia donde nace un ángel

Los misterios que llevaba a cuestas

Se han disuelto en el medio del sol, sol de la vida

Venidos desde las cien mil distancias

Ah, que hermosos viajeros

La melodía que con ellos viaja

Pronto es silbada por la savia del ser, ser de la aurora

Жаздың күн ортасы жыртылған кезде

Елордаға ену

Ағаштардың сыбырлағанын ешкім байқамайды

олардың теңізге жылағаны

Мигелито кинотеатрда

өмірдің өлгенін көру

Ал көне ертегі айналады

Күннің сақинасы айнала бастағанда-ақ

Барлық кішкентай балалар үй тапсырмасын орындайды

Бірақ Мигелито енді жоқ

Анасы жоқ, сүйегі жоқ

Бұл жерде бәрі бірдей

Сіздің күлкіңіз туралы ақылсыз арман

кім алдамай қашып кетті

Үлкен шөл жақсылық жасайды

Соңында тасқын болғанша, өмір бойы алды

Дульс Мигелито Эоло шабыттандырған

Ақырында үлкен бақ бар, деп ойлады ол

Барлығы кластерлермен және ізгіліктермен жарықтандырылған

Барлығы сиқырлы және піл сүйегімен

Мигелито ояу

Ол дана керуп, қалғанда қарақұйрық

Ай жылау таппайды

Сәттілік енді үзілсін

Эфирлік періштелердің құйынында

Мигелито әлемді тастап кетті

Бұл абсурдтық арманда дұға жоқ

Тек жарқырау ғана құтқарады

Ал, бәрі үңгірге шықсын

Мигелито кетіп қалды, а, оған тыныштық болмайды

Өтіп бара жатқанда алыстан қарап

Ол таңның қақпасын көрді

Менің рухым уақыт өте келе кетті

Періште туылған жерге

Ол көтерген жұмбақтар

Олар күннің, өмірдің күнінің ортасында еріді

Жүз мың алыстан кел

О, қандай әдемі саяхатшылар

Олармен бірге саяхаттайтын әуен

Көп ұзамай ол болмыстың шырынымен ысқырады, таңның атысы