San Ton Metanasti - Alkistis Protopsalti

Σαν τον μετανάστη στη δική σου γη

μέρα νύχτα λύνεις δένεις την πληγή

κι όλα γύρω ξένα κι όλα πετρωμένα

και δεν ξημερώνει να 'ρθει χαραυγή

Στράγγισε η ζωή σου που αιμορραγεί

κάθε ώρα τρόμος πόνος και κραυγή

και σ' ακούν οι ξένοι κι ο αδερφός σωπαίνει

αχ δεν είναι άλλη πιο βαθιά πληγή

Σύρμα κι άλλο σύρμα και χοντρό γυαλί

μάτωσε ο ήλιος την ανατολή

κλαις κι αναστενάζεις αχ ξενιτιά φωνάζεις

μα η ελπίδα μαύρο κι άπιαστο πουλί

Өз жеріңдегі иммигрант сияқты

күндіз-түні жараны шешесің

және айналаның бәрі бөтен және бәрі тасталған

ал таң атпайды

Қан төгетін өміріңізді төгіңіз

әр сағат сайын қорқыныш пен айқай

Ал бөтен адамдар сені естіп, ағасы үндемейді

бұл басқа терең жара емес

Сым және басқа сым және қалың шыны

күн шығысын өлтірді

жылайсың да күрсінесің, жат деп айқайлайсың

бірақ қара және ұсталмайтын құс үміттенеміз