Makria Makria - Alkistis Protopsalti

Μακριά μακριά

σε πήρε ο κόσμος μακριά

μακριά μακριά

και δεν το χωράει η καρδιά.

Τόσα χρόνια που 'χεις λείψει

έγινε χαρά και θλίψη

σε θυμάμαι πώς γελούσες

και με πιάνω να γελώ.

Έτσι είναι φως μου η μνήμη

σαν το βότσαλο στη λίμνη

τα βαριά στον πάτο αφήνει

και το γλέντι στον αφρό.

Μακριά μακριά

σε πήρε ο κόσμος μακριά

μακριά μακριά

και δεν το χωράει η καρδιά.

Πήγα κι έπιασα ένα σπίτι

με βεράντα τον πλανήτη

να σε βλέπω μεσ' στα αστέρια

σαν κομήτη που περνά.

Το κορμί σου έχει αφήσει

μόνο μια τροχιά στη φύση

μα πώς θες αν δε σ' αγγίζω

να σε ρίχνω στην καρδιά.

Μακριά μακριά

σε πήρε ο κόσμος μακριά

μακριά μακριά

και δεν το χωράει η καρδιά.

Τόσα χρόνια που 'χεις λείψει μακριά

ως κι ονόματα αλλάξαν οι δρόμοι

πόσο μάλλον οι αγάπες κορμιά

πόσο μάλλον οι καρδιές αγκαλιά.

Πήγα κι έπιασα ένα βράχο

αναμνήσεις να σου γράφω

μα από σένα μου 'χουν μείνει

λουλουδάκια στο χαρτί.

Алыс

дүние сені алып кетті

алыс

ал жүрек сыймайды.

Қаншама жылдарды сағындың

қуаныш пен қайғы болды

Сенің күлгенің есімде

және мен өзімді күліп аламын.

Осылайша менің жадым жеңіл

көлдегі тас сияқты

төменгі жапырақтарда ауыр

және көбікке тойыңыз.

Алыс

дүние сені алып кетті

алыс

ал жүрек сыймайды.

Мен барып, бір үйді басып алдым

террассалары бар планета

сені жұлдыздарда көру үшін

өтіп бара жатқан комета сияқты.

Сіздің денеңіз кетіп қалды

табиғаттағы орбита ғана

бірақ мен саған тиіспесем қалай қаларсың

сені жүрекке лақтыру үшін.

Алыс

дүние сені алып кетті

алыс

ал жүрек сыймайды.

Қаншама жыл жүрдің

тіпті көшелердің атаулары өзгерді

денені қаншалықты жақсы көреді

жүректер құшақ жая қоймасын.

Мен барып, тасты ұстадым

сізге жазатын естеліктер

бірақ мен сені тастап кеттім

қағаздағы гүлдер.