Он дарит белые цветы - Александр Вестов

Я не скучаю по тебе, пока.

Зачем скучать, всё уже прошло.

Я стал чужим, ты очень далека.

Другой тебя, уж ждёт давно.

Он дарит белые цветы.

Он строит новые мечты.

А мне сегодня, приснилась ты.

А дождь стучится в наши окна, льёт.

А дождь, ведь это слёзы — неба.

А нас с тобою дома, кто-то ждёт.

И не вернуть, дыхание лета.(2х)

Я не звонил, тебе давно.

Зачем звонить, зачем мешать?

Нам было раньше, так тепло.

Я не скучаю, устал скучать.

Дарил я белые цветы.

Я строил глупые мечты.

Но всё прошло, вновь снишься ты.

А дождь стучится в наши окна, льёт.

А дождь, ведь это слёзы — неба.

А нас с тобою дома, кто-то ждёт.

И не вернуть, дыхание лета.(4х)

Мен сені әлі сағынған жоқпын.

Неге скучно, бәрі өтіп кетті.

Бөтен болдым, сен өте алыссың.

Екіншісі сізді көптен күтті.

Ақ гүлдер береді.

Ол жаңа армандар жасайды.

Ал бүгін мен сені армандадым.

Ал жаңбыр тереземізді қағып, құйып жатыр.

Ал жаңбыр, сайып келгенде, бұл көз жасы - аспан.

Ал сен екеуміз үйдеміз, біреу күтіп отыр.

Ал қайтып келме, жаз тынысы.(2x)

Мен сізге көптен бері қоңырау шалмадым.

Неге қоңырау шалып, неге мазалау керек?

Бұрын біз сондай жылы болатынбыз.

Сағынбаймын, жалықтым.

Ақ гүлдер бердім.

Мен ақымақ армандар жасадым.

Бірақ бәрі өтті, сіз қайтадан армандайсыз.

Ал жаңбыр тереземізді қағып, құйып жатыр.

Ал жаңбыр, сайып келгенде, бұл көз жасы - аспан.

Ал сен екеуміз үйдеміз, біреу күтіп отыр.

Ал қайтып келме, жаз тынысы.(4x)