Кукушка - Александр Шапиро

Ну, что кукушка ты опять кукуешь мне,

В лесу осеннем забираешь мой покой,

Я так хотел придумать песню о весне,

Чтобы печаль с души снимала, как рукой.

Ну, что кукушка ты мне душу теребишь,

Я не хочу с тобой судьбу свою делить,

Что ты годами мне по темечку стучишь,

Я без тебя решу, как быть мне, иль не быть.

Пусть пролетает день за днем,

Я не хочу грустить о том,

Что где-то ждут меня нелегкая с кривою.

Постой, кукушка, замолчи,

Ты мне о бедах не кричи,

Твои старания ничего, поверь не стоят.

Все может в жизни выйти эдак, а не так,

И средь весны порой повалит белый снег,

И все дела у нас идут наперекосяк,

И застывает дождь слезами на окне.

Не все дороги заросли полынь травой,

Бокал наполнится опять хмельным вином,

И свет удачи, он уже не за горой,

А в крайнем случае, всего лишь, за холмом.

Пусть пролетает день за днем,

Я не хочу грустить о том,

Что где-то ждут меня нелегкая с кривою.

Постой, кукушка, замолчи,

Ты мне о бедах не кричи,

Твои старания ничего, поверь не стоят.

Не оборвется песня, ей ли не лететь,

Струна не лопнет, и рука еще крепка,

Мне надо все отжить и многое допеть,

Как говорится, «От звонка, и до звонка».

Так, что кукушка не кричи, как воронье,

Не хватит прыти, чтоб добро переломать,

Оставь себе свое, а мне отдай мое,

Я буду снова пить весну и ей дышать.

Пусть пролетает день за днем,

Я не хочу грустить о том,

Что где-то ждут меня нелегкая с кривою.

Постой, кукушка, замолчи,

Ты мне о бедах не кричи,

Твои старания ничего, поверь не стоят.

Не деген көкек, сен мені тағы көкектеп жатырсың,

Күзгі орманда сен менің тыныштығымды аласың,

Мен көктем туралы ән шығарғым келді,

Қолмен болғандай жаннан мұңды кетіру.

Не деген көкек менің жанымды тартып жатырсың,

Мен сенімен тағдырымды бөліскім келмейді

Жылдар бойы басымнан қағып келе жатқаның,

Қалай болуды, болмауды сенсіз шешемін.

Күннен күнге ұша берсін

Мен мұңайғым келмейді

Бір жерде олар мені күтеді, қисық оңай емес.

Тоқта, көкек, үндеме,

Сен маған қиыншылықтар туралы айқайламайсың,

Сіздің күш-жігеріңіз түкке тұрғысыз, маған сеніңіз.

Өмірде бәрі осылай болуы мүмкін, олай емес,

Көктемнің ортасында ақ қар кейде жауады,

Біз үшін бәрі дұрыс емес,

Ал жаңбыр терезеде көз жасымен қатып қалады.

Жолдың бәрінде жусан өспейді,

Стакан тағы да мас шарапқа толады,

Сәттілік нұры таудан асып кетпейді,

Ал төтенше жағдайларда, дәл төбенің артында.

Күннен күнге ұша берсін

Мен мұңайғым келмейді

Бір жерде олар мені күтеді, қисық оңай емес.

Тоқта, көкек, үндеме,

Сен маған қиыншылықтар туралы айқайламайсың,

Сіздің күш-жігеріңіз түкке тұрғысыз, маған сеніңіз.

Ән бұзылмайды, ұшпайды ма,

Жіп үзілмейді, қол әлі күшті,

Маған бәрін орындау керек және көп ән айту керек,

«Қоңыраудан да, шақыруға да» дегендей.

Көкек қарғадай айқайламау үшін,

Жақсылықты бұзуға ептілік жетпейді,

Өзіңдікі, менікі маған бер

Мен қайтадан көктемді ішіп, дем аламын.

Күннен күнге ұша берсін

Мен мұңайғым келмейді

Бір жерде олар мені күтеді, қисық оңай емес.

Тоқта, көкек, үндеме,

Сен маған қиыншылықтар туралы айқайламайсың,

Сіздің күш-жігеріңіз түкке тұрғысыз, маған сеніңіз.