Pan Y Circo - Alejandro Filio

Yo no pregunto cuándo, sino hasta dónde,

aguantará este pueblo que se desangra.

Este pueblo callado de buenos hombres

que su dios ha premiado con la esperanza.

Yo no pregunto quién sino porqué causa

se ha dormido el vigía mientras asaltan.

Yo no pregunto cuántos habrán caído

en aquellas batallas que hay en la historia,

ni porqué a las estatuas en este sitio

han tapado sus bocas lazos de gloria.

Que venga el pan y el circo para los pobres

y ese monstruo nos trague con su censura,

no sea que se despierten los ideales,

se nos caiga el telón,

se nos caiga el telón,

y salga la basura.

No sé quién ha corrido por la canasta

ni pretendo saber dónde se ha metido,

mas tendrá que salir como toda rata

le aplastará una escoba para partirlo.

Мен қашан сұрамаймын, бірақ қанша жерде,

бұл қансырап жатқан қалаға шыдайды.

Бұл жақсы адамдардың тыныш қаласы

олардың құдайы үмітпен марапаттады.

Мен кімнен емес, неліктен деп сұраймын

бақылаушы шабуыл кезінде ұйықтап қалған.

Мен қанша құлағанын сұрамаймын

тарихта қалған сол шайқастарда,

Неліктен бұл жердегі мүсіндерге де

Олар ауыздарын даңқпен байлады.

Нан мен цирк кедейлерге келсін

және бұл құбыжық бізді цензурасымен жұтады,

идеалдар оянбауы үшін,

шымылдық бізге түседі,

шымылдық бізге түседі,

және қоқысты шығарыңыз.

Мен себетке кім жүгіргенін білмеймін

Мен оның қайда болғанын білемін деп кейіп танымаймын,

бірақ ол басқа егеуқұйрықтар сияқты шығуы керек

оны сындыру үшін сыпырғыш басып қалады.