Poema - Alberto Cortez

Es bella…, más bella…, muy bella…

Es hoy…, es mañana…, es ayer…

Es roca… y es mirlo…, es estrella…

Es irse…, quedarse…, volver…

Es hierba y es rama…, da sombra…

Es agua que calma la sed…;

Lejana…, es mía…, me nombra…

Me espera…, me sabe…, me ve…

Estalla…, se esconde…, se aleja…

Es ser o no ser…, ella es…

Y es tanto, que siempre regresa…

Y el antes…, se vuelve… después…

Me conoció, cuando tuvo sospechas de que vendría…

Y ella sabía que llegaría… ¡Ah si sabía…

Y luego…, tiempo…, corrieron los años y me fui un día…

Y ella sabía que volvería… ¡Ah si sabía… mi madre…

Es bella…, más bella…, muy bella…

Es hoy…, es mañana…, es ayer…

Es roca… y es mirlo…, es estrella…

Es siempre y es más…, es mujer…

Бұл әдемі..., одан да әдемі..., өте әдемі...

Бұл бүгін..., ертең..., бұл кеше...

Ол жартас... және ол қарақұрт..., ол жұлдыз...

Кетіп жатыр..., қалады..., қайтып келеді...

Ол шөп те, бұтақ та..., көлеңке береді...

Шөлді басатын су...;

Алыста... бұл менікі... атымды қояды...

Ол мені күтеді... ол мені біледі... мені көреді...

Жарылады..., жасырады..., алыстайды...

Бұл болу немесе болмау..., ол...

Және оның әрқашан қайтып келетіні соншалық ...

Ал бұрынғы... кейін... болады.

Мені келер ме екен деп күдіктенген кезде кездестірді...

Ол мұның келетінін білді... Иә, ол білді...

Сосын... уақыт... жылдар өтті, мен бір күні кеттім...

Ал оның қайтып келетінін білді... Иә, білді... анам...

Бұл әдемі..., одан да әдемі..., өте әдемі...

Бұл бүгін..., ертең..., бұл кеше...

Ол жартас... және ол қарақұрт..., ол жұлдыз...

Бұл әрқашан және одан да көп…, бұл әйел…