Хомуты - АБВИОТУРА, Инна Желанная

Захлестнул петлей, вервью-ужищем

Шею ломкую, песню горькую

Оказалось зря.

Силы уж ещё

В двух мешках припас полных с горкою

Да припрятал так, что сыскать не мог

Три зимы подряд, да три месяца

Оттого тоска валит зельем с ног,

А душа ревёт, с горя бесится

Рыскал по лесу россомахою

Гладкой нерпою море правил я

Взмыл под облако тихой птахою

Не нашёл нигде силы правильной

Заглянул в себя.

Не достать до дна

Не горят в груди зори зоркие

Сердце ощупью.

Так и есть!

Она!

В двух мешках лежит полных с горкою

Зачерпнул рукой, бросил за спину

Зёрна чёрные, звёзды частые,

А в груди тоска, хоть лезь на стену

Изурочь, изрежь в кровь запястия

Ни к чему, видать, сила ярая

Коли тело жжёт, сушит жаждою

Опалю тебя жалом, жаром я

Жадно вытяну жилу каждую

Хомуты да омуты

Помни, девка, кому ты

Сердце дарила

Ілмек басып, арқан қонған

Нәзік мойын, ащы жыр

Бұл бекер болып шықты.

Күштер қазірдің өзінде

Слайдпен жабдықталған екі қапшықта

Иә, мен оны таба алмас үшін жасырдым

Үш қыс қатарынан, иә үш ай

Сол себепті меланхолия дәрімен құлатады,

Ал, жан күйзеледі, қайғыдан ашуланады

Қасқыр сияқты орманды аралап өтті

Мен теңізді тегіс мөрмен биледім

Тыныш құс болып бұлт астында қалықтады

Еш жерден қажетті күш таппадым

Мен өзіме қарадым.

Түбіне жетпеңіз

Қырағы таңдар кеудені күйдірмейді

Жүректі сезіну.

Дәл солай!

Ол!

Екі сөмкеде сырғанақпен толы жатыр

Ол оны қолымен алып, артына лақтырып жіберді

Дәндері қара, жұлдыздары жиі,

Ал кеудеде сағыныш бар, тіпті қабырғаға өрмелеу

Білектің қанына кесіңіз, кесіңіз

Көрдіңіз бе, күш өте қатал

Дене күйіп қалса, шөлдегеннен кебеді

Мен сені шаншып, ыстықпен күйдіремін

Әр тамырды ынтамен созыңыз

Қысқыштар мен гидромассаждар

Қыз сенің кім екеніңді ұмытпа

жүрек берді