Тибета што - АБВИОТУРА

Что судьба горька, да молва длинна

Знал заранее, знал доподлинно,

Но решил дурак всё изведать сам

Вот лежит теперь, не шевелится

Он душой крылат, да лицом испит

Уж который год в тишине не спит

Стонет жалобно, волком скалится

Смехом давится, на пол валится

А Тибета Што

А Тибета Што

Ближе к полночи очи выпучу

Наломаю строк, песню вымучу

Не слова в строке, искры жгучие

Гвозди острые, льды колючие

Наведу в бадье на воде беду

Бреднем выловлю душу-ябеду

Огрызается, больно жалится

По всему видать, обижается

А Тибета Што

А Тибета Што

Что-то сердце жмет под рубашкою

Видно мается долей тяжкою

То ли лается, то ли кается

Жить торопится, спотыкается

На груди рвану ворот вышитый

В поле выбегу, звёзды выше там

Зверю дикому подпою чуть-чуть

Пойду по небу, тучу вытопчу

Ну, а Тибета Што

А Тибета Што

Ол тағдыр ащы болғанымен, қауесет ұзақ

Алдын ала білген, анық білген,

Бірақ ақымақ бәрін өзі дәмін татуға шешім қабылдады

Міне, ол қазір жатыр, қозғалмайды

Ол жанымен қанатты, бірақ бетімен ішеді

Көп жылдар бойы үнсіз ұйықтамаған

Қасқырдай мұңайып ыңырсып

Күлкіден тұншығып, еденге құлайды

Тибет ше?

Тибет ше?

Түн ортасына таяп қалғанда мен көзімді жұмып аламын

Жолдарды үземін, Өлеңді ұнтақтаймын

Жолдағы сөз емес, жанып тұрған ұшқындар

Тырнақтары өткір, мұзы тікенді

Мен судағы ваннаға қиындық әкелемін

Бос сөзбен жан сырын ұстаймын

Ауырсыну, шаншу

Ренжіген сияқты

Тибет ше?

Тибет ше?

Көйлектің астына бірдеңе жүрек қысып тұр

Ауыр үлеспен еңбектеніп жатқанын көруге болады

Не үреді, не өкінеді

Асығыс өмір сүріңіз, сүрініңіз

Кеудедегі кестелі жаға

Мен далаға жүгіремін, онда жұлдыздар жоғары

Мен жабайы аңға аздап ән айтамын

Аспаннан өтемін, бұлтты таптаймын

Ал, Тибет ше?

Тибет ше?