A Palace Shrouded in Emptiness - Atra Vetosus

Dwelling in these mortal lands

ancients forests, that speak to me

«Seek now, the santuary

of our infinite dark empire»

I emerge from the fog

beneath the moonlit skies

sitting upon my oaken throne,

my spirit is one with this forest

A palace shrouded in emptiness

lies beyond the endless vast horizon

surrounded by the souls of the living

their haunted voices they repulse me

My journey leads me to their lands

forsaken by their dark emperor

they abhor this dying forest

they battle against their immortal souls

this kingdom of decaying darkness

no traces of life to be found

this land of infernal blackness

speaks words of hate into my soul

I arrive at the gates

enshrined in an everlasting haze

Filled with sorrow and despair,

a woeful man returning to my vast domain

my primal and arcane land

leaving the palace behind

returning to the tranquil forest

my soul is now at peace,

my warm breath on this midnight fog

veils this land with a cryptic harmony

the sound of the streams in the distance,

the wind rushing through the leaves

The scent of the forest, the trees and fog

a pale reflection of an ominous moon

the ageless winds of this eternal night

they leave my soul at peace.

Осы өлмес өлкелерде тұру

Менімен сөйлесетін ежелгі ормандар

«Қазір іздеңіз, қасиетті орын

біздің шексіз қараңғы империямыздың     

Мен тұманнан шығамын

айлы аспанның астында

емен тағымда отырып,

менің рухым осы орманмен бір         

                                                                                                                                                                                                                                  сарай                  

шексіз кең көкжиектен тыс жатыр

тiрiлердiң жан-дүниелерiмен қоршалған

олардың еріксіз дауыстары мені кері қайтарады

Менің сапарым мені өз елдеріне апарады

олардың қараңғы императоры  тастап кеткен

олар бұл өліп жатқан орманды жек көреді

олар өздерінің өлмейтін жандарына қарсы күреседі

бұл ыдырайтын қараңғылық патшалығы

Өмір іздері табылмады

бұл қара түнек жер

жаныма жек сөздер сөйлейді

Мен қақпаларға келемін

Мәңгілік тұманмен бекітілген

Қайғы мен үмітсіздікке толы,

менің кең доменіме қайтып  жаман адам

менің алғашқы және сырлы жерім

сарайды артта қалдыру

тыныш орманға оралу

жаным қазір тынышты    

менің жылу демім бұл түн ортасы тұманда

бұл жерді құпия үйлесімділікпен жауып тұр

алыстағы ағындардың дыбысы,

жел жапырақтардың арасынан соғады

Орманның, ағаштардың және тұманның иісі

қорқынышты айдың  бозғылт шағылысы

осы мәңгілік түннің ескірмейтін желдері

олар менің жанымды тыныштандырады.