Artifacts of the Black Rain - In Flames

Stood there leaning to the city moon

Casting silhouettes tall to grip her white rooms

The black-clad voyeur in his black-clad masque

In the serpentine sun of tragedy basked

Stood there cursing at the soul-dead mass

With their fabled illusions, the vain dreams that passed

Splinters of a life rushing by in the whirl

Alone, silent warrior in a fantasy world

He cried for night

But night could not come

So, swept in the shroud

Of misanthropia he went away

And fed the empty galleries

With the artifacts of the black rain

Sunken into the shadows

With a dry, sardonic smile

He made the footprints a part of his heart

To rouse a sacred confrontation

Stood there carving on the monument to lies

Digging of the Earth, making friends with the soil

As the all-mother rises and bares her bleeding thighs

He disappears into her cold, icy womb

Қаланың айына сүйеніп тұрды

Оның аппақ бөлмелерін ұстау үшін биік силуэттерді салу

Қара киінген бетперде киген қара киімді

Трагедия жыландай күнінде

Сол жерде тұрып, өлген жандарға қарғыс айтты

Олардың аңыз елестерімен, өткен бос армандарымен

Айналада өтіп жатқан өмір сынықтары

Қиял әлеміндегі жалғыз, үнсіз жауынгер

Ол түнімен жылады

Бірақ түн келмеді

Сонымен, кебінге  сыпырылды

Мизантропиядан ол кетіп қалды

Және бос галереяларды тамақтандырды

Қара жаңбырдың артефактілерімен

Көлеңкеге батқан

Құрғақ, сардоникалық күлімсіреумен

Ол іздерін оның жүрегінің бір бөлігін жасады

Қасиетті қарсыласу үшін

Өтірік ескерткішке оюланған жерде тұрды

Жерді қазу, топырақпен дос болу

Бүкіл ана көтеріліп, қансырап жатқан жамбасын ашып жатқанда

Ол оның салқын, мұзды құрсағында жоғалып кетеді