Winter's Gone - 4th Dimension

Dawn is breaking on these woods cast deep in shades of doom

My road is long, the end so vague, I’m praying to be true

All around a world of ice, so cold and torn apart

I’m trailing on a path of old forsaking days of loss

There came an eerie wind, a calling from the north

The urge to learn the answer to a question left untold

Winter’s gone — and I’m left alone

Winterborn — Father, hearken my call

Truth’s been waiting, patient, unnumbered years

Countless days I wasted shedding unnumbered tears

Winter’s gone…

Fragments of reality, the shards of a past long gone

Stars and moon, the vault beyond, a poem carved in stone

Virgin whiteness, ancient beauty, a glimpse of Winter’s Heart

Dreams they fade yet lore arcane sustains my mortal faith

The coldest night, His lost domain, my oath upon a ring

Rhymes renewed for ages, soon I will fulfil…

Winterborn — No, I’m not alone

Winter’s Gone — His essence still flows

Snow keeps falling, whirling, spiralling high

So are falling, cleansing, clear tears of ice from my eyes…

Winterborn — I’m one with His world

Winter’s blood — Scarlet stains on the snow

Still she’s falling, daughter of ashen skies

I’m falling, falling, close to the light

I feel whole…

I am snow…

Қияметтің көлеңкесіне бөленген осы ормандарда таң атқандай

Менің жолым ұзын, соңы бұлыңғыр, мен шын болсын деп дұға етемін

Мұз әлеміндегі барлық жерде, соншалықты суық және жыртылған

Мен ескі жоғалтқан күндердің жолымен келе жатырмын

Солтүстiктен қалдырған жел соқты

Сұрақтың жауабын білуге ​​деген құлшыныс қалды

Қыс кетті — мен жалғыз қалдым

Winterborn — Әке, қоңырауымды  тыңда

Шындық күтті, шыдамды, сансыз жылдар

Сансыз көз жасымды төгіп, сансыз күндерді босқа өткіздім

Қыс кетті...

Шындықтың фрагменттері, өткен өткен бір үзінді

Жұлдыздар мен ай, арғы қойма, тасқа қашалған өлең

Тың ақтығы, ежелгі сұлулық, Қыс жүрегінің бір көрінісі

Армандар өшеді, бірақ құпия ілім менің өлімге деген сенімімді сақтайды

Ең суық түн, Оның жоғалған иелігі, сақинадағы антым

Ғасырлар бойы жаңартылған рифмалар, мен жақын арада орындаймын…

Винтерборн — Жоқ, мен жалғыз емеспін

Қыс өтті — Оның мәні әлі де ағып жатыр

Қар толассыз жауады, айналады, жоғары бұрылады

Менің көзімнен құлау, тазарту, мөлдір мұз жасы…

Winterborn — Мен оның әлемімен бірмін

Қыстың қаны — Қардағы қызыл дақтар

Ол әлі құлап жатыр, күңгірт аспанның қызы

Мен құлап жатырмын, құлап жатырмын, жарыққа  жақын

Мен өзімді толық сезінемін…

Мен қармын…