солнце - Ночные Снайперы

Солнце, я становлюсь твоим лучом.

Я режу кожу и оголяю нервы непритворно,

Соли не будет мало тем, кто станет первым,

Слово утонет в голосе минутной боли.

Больше не осталось ничего.

Больше не осталось ничего —

теперь мне путь свободен.

Ветер закружит вальс в коре тугих деревьев,

Плечи вишневых стен сольются с белым фраком.

Видишь, в моем саду теперь играют дети,

игры все те же под кристально-черным флагом.

Я прошу тебя закрой глаза.

Я прошу тебя закрой глаза —

мне в эту ночь не спится.

Запах ночных костров заведомо приятен.

Возраст течет из рук, торопится в дорогу.

Можно теперь тебя обнять, нас только двое.

Кто-то уже успел отдать дань некрологу.

Вот и не осталось ничего,

Больше не осталось ничего —

а лето пахнет солнцем.

Күн, мен сенің сәулең боламын.

Теріні кесіп, нервтерді жасырмай аштым

Бірінші болатындарға тұз жетпейді,

Сөз бір сәттік азаптың үніне батып кетеді.

Ештеңе қалмады.

Ештеңе қалмады -

Енді менің жолым бос.

Қатты ағаштардың қабығында жел вальс ойнайды,

Шие қабырғаларының иықтары ақ фракпен біріктіріледі.

Көрдің бе, балалар қазір менің бақшамда ойнап жүр,

кристалды қара жалау астында ойындар әлі де бірдей.

Мен сізден көзіңізді жұмып алуыңызды сұраймын.

Мен сізден көзіңізді жұмып алуыңызды сұраймын

Мен сол түні ұйықтай алмаймын.

Түнгі өрттердің иісі, әрине, жағымды.

Қолдан жас ағады, Жолда асығыс.

Енді мен сені құшақтай аламын, екеуміз ғана қалдық.

Некрологқа әлдекім құрмет көрсетіп үлгерді.

Ештеңе қалмады

Ештеңе қалмады -

ал жазда күннің иісі аңқиды.