анатомия труса - макулатура

Моя мама нежно целовала в глаза меня

И читала на ночь библию вместо сказок

Я хотел увидеть её голой, раскаивался

Плакал над судьбой изгнанного Каина

С трудом отрывали от маминого платья

Меня не любили и дети, и воспитатели

Раиса Евгеньевна раз разбила губу мне

Витя Карпов макал в сугроб на каждой прогулке

Потом школа, первый унитаз, в который окунули

Каждый год марафон унижений, дожить до июня

Не выходить из класса, не показывать страх

Летом дача, энциклопедия в шестнадцати томах

В институте стало проще — жил и учился

С преподавателем античности лишился невинности

Аспирантура, кандидатская, оргии на кафедре

Я взрослый, мне сорок, кричу своей матери:

«Институт — моя крепость, здесь и умру я!»

Незаметно вышел на финишную прямую:

Знание языков, интеллект под сто сорок

Несколько важных трудов о сексуальности Гоголя

Закопали в могилу, но я прожил достойно:

Боролся с невежеством, был по-своему воином

Посмертно вышли мемуары, я в гробу перевернулся:

Их издатели назвали «Анатомия труса»

Я интеллигент, я интеллигент

Жидкое говно течёт в моих венах

Презираю режим тихо и перманентно

Томас Манн и Пруст укрепляют мою веру

Кто-то воин, кто-то мудрец или подвижник,

А я интеллигент — половой орган заменил книжкой

Страстей никаких нет, да и какой в них прок —

Всё суета, всё течёт в канализационный сток

В юности я хотел стать героем, даже вступил

В какое-то движение, бороться изо всех сил

Против системы, против старых кретинов

Которым необходима только власть грязных денег

Организовал митинг в своей квартире

Повесил чёрный флаг, из окна листовки выбросил

В форточку, которую поспешил захлопнуть

Прокричав: «Пидорасы!

Чтоб вы все сдохли!»

Полицаи пришли ко мне, предлагали сотрудничество

Я подписал бумагу и отрыгнул курочкой

Теперь я журналист в программе по телевидению —

Рассказываю, как надо понимать политику

Нашёл среди коллег жену, и с нею после ужина

Зачли ребёнка, месяцы пролетели, как секунда

Малыш будет русским разведчиком, я решил

Качая его на руках — он был тяжёлым, смешным

Пока я имя придумывал, он обмочил меня вдруг

Хватит с меня унижений, решил я, доколе!

Ах ты гнида, предатель!

И, вспомнив своё прошлое

Я смял его в руках и бросил в окно, как листовку!

Я интеллигент, я интеллигент

Жидкое говно течёт в моих венах

Не люблю пошляков и во власти бездельников,

Но Никиту Михалкова обожаю с детства

Анам менің көзімнен ақырын сүйді

Ал мен түнде ертегінің орнына Киелі кітап оқимын

Жалаңаш көргім келді, өкіндім

Жер аударылған Қабылдың тағдырына жылады

Оларды анамның көйлегінен әрең жұлып алды

Балалар да, мұғалімдер де мені ұнатпады

Раиса Евгеньевна бірде ернімді сындырды

Витя Карпов әр серуендеген сайын қар үйіндісіне батып кететін

Содан кейін мектеп, олар шомылған бірінші дәретхана

Жыл сайын қорлық марафоны, маусымға дейін өмір сүр

Сыныптан шықпаңыз, қорқыныш көрсетпеңіз

Жазғы коттедж, он алты томдық энциклопедия

Институтта оңайырақ болды - өмір сүріп, оқыды

Ежелгі ұстазбен пәктігімнен айырылдым

PhD, PhD, кафедра оргиялары

Мен ересекпін, қырықтамын, Анама айқайлаймын:

«Институт менің қорғаным, мен осында өлемін!».

Мәреге байқамай жетті:

Тіл білген, ақылы жүз қырықтан

Гогольдің сексуалдылығы туралы бірнеше маңызды еңбектер

Молаға жерленген, бірақ мен абыроймен өмір сүрдім:

Надандықпен күрескен, өзінше жауынгер болған

Қайтыс болғаннан кейін жарияланған естеліктер, мен қабірде төңкерілдім:

Олардың баспагерлері оларды «Қорқақ анатомиясы» деп атады.

Мен зиялымын, мен зиялымын

Тамырымда сұйық зат ағып жатыр

Мен режимді тыныш және тұрақты түрде жек көремін

Томас Манн мен Пруст сенімімді нығайтады

Біреу – жауынгер, біреу – данышпан немесе аскетик,

Ал мен зиялымын – пенисімді кітапқа ауыстырдым

Ешқандай құмарлық жоқ және олардың пайдасы неде -

Бәрі бос әурешілік, бәрі кәрізге ағып жатыр

Жас кезімде батыр болғым келді, тіпті қосылдым

Біраз қозғалыста, бар күшіңізбен күресіңіз

Жүйеге қарсы, ескі кретиндерге қарсы

Кімге тек лас ақшаның күші керек

Пәтерінде митинг ұйымдастырды

Қара жалау іліп, терезеден парақшалар лақтырылды

Мен асығыс тарсылдатқан терезеде

Айқайлап: «Фагготтар!

Бәрің өлсін!»

Полицейлер маған келіп, ынтымақтастықты ұсынды

Мен қағазға қол қойып, тауықты ұрдым

Қазір мен телебағдарламада журналистмін -

Саясат дегенді қалай түсінуге болады

Мен әріптестерімнің арасынан әйел таптым, онымен кешкі астан кейін

Олар бала оқытты, айлар секундтай зымырап өтті

Бала орыс барлаушысы болады деп шештім

Оны құшақтап тербеткен - ол ауыр, көңілді болды

Мен есім ойлап жатқанымда, ол кенет мені сулап алды

Менен қорлық жеткілікті, мен шештім, қашанға дейін!

Әй, сатқын, сатқын!

Және өткеніңді еске алу

Мен оны қолыммен езіп, парақшадай терезеден лақтырып жібердім!

Мен зиялымын, мен зиялымын

Тамырымда сұйық зат ағып жатыр

Мен дөрекілікті және лоферлердің күшін ұнатпаймын,

Бірақ мен Никита Михалковты бала кезімнен жақсы көремін