77.9 - Копюшон Ноу Мо

Пусть мои птицы улетят, дикие стоны в рай

Я драю сотни тысяч текстов в корабельных трюмах

И если эта тварь перелила бокал за край

Веди меня к нему, и помни, что поэт не умер

А вы готовы тыкать пальцем, рассказать за жизнь мне,

А я готов и оттаскать бы вас за щеки, монстры

Я не искал среди войны, порции людей так просто

Возьми мою ладонь и полюби мое уродство

Тихий-тихий час, белый-белый снег

Заполняет все пространство бандероли

Слишком сильный яд, слишком слабый свет

Температура головы семьдесят семь и девять

Я не знаю кто я, я не знаю где я

Зачем себя зову под звуки танцев гильз?

Я своя находка, я своя потеря

Моя судьба, как лифт миксует вверх и вниз

Горит словарь, блюю в слова, плюю на славу рока

Перетащи меня поближе к хэппи милу с соком

Куда бы я не шел — я съехал с перекладин мозга

Не перегладить мою жизнь, гну перемычку носа

Но я веду свою войну в арках, я боле вязну

И вместо кофе с молоком и кашель-кашель кожа

Просто не трогайте мой мир, просто не трогай ложью

Всем было похуй как они становились на лыжи

Я через пасту лезу вниз, через опасный выстрел вниз

На высоте карнизов мразь мой обитает разум

Я разорву ваши тела: педики, педики-телки

Я словно телефонный разговор, не лез из трубки

Пока дрожит твоя рука, танцуют вальс по кнопкам

Я запишу кровавый трек испотрошенной глоткой

Где будет завтра моя жизнь тикать секундной стрелкой

Под мериады ваших жил буду звучать за стенкой

Но супротив мои глаза перед зеркальной дымкой

Я шел вперед, глотал туман и сочинял вам демки

Меня готовы были знать стаи бомжей окрестных

Я уходил, я уходил внутрь себя и мыслей

Шагом из подъезда, он голодный грязный

Выпал тонны снега у обочин трассы,

Но он обернулся, но он улыбнулся

Можешь развернуть, там в бандеролях пусто

Тихий-тихий час, белый-белый снег

Заполняет все пространство бандероли

Слишком сильный яд, слишком слабый свет

Температура головы семьдесят семь и девять

Тихий-тихий час, белый-белый снег

Заполняет все пространство бандероли

Слишком сильный яд, слишком слабый свет

Температура головы семьдесят семь и девять

Я не знаю кто я, я не знаю где я

Зачем себя зову под звуки танцев гильз?

Я своя находка, я своя потеря

Моя судьба, как лифт миксует вверх и вниз

Миксует вверх и вниз

Құстарым ұшсын, Жәннатқа ыңылдасын

Мен жүздеген мың мәтіндерді кеме трюмдерінде сүртемін

Ал егер бұл жаратылыс стақанды шетінен құйып жіберсе

Мені соған жетелеп, ақынның өлмегенін ұмытпа

Сіз саусағыңызды көрсетуге дайынсыз, маған өмір туралы айтыңыз,

Ал мен сені беттеріңнен сүйреп апаруға дайынмын, құбыжықтар

Мен соғыстың ортасына қарамадым, адамдардың бөліктері өте қарапайым

Қолымды алып, шіркінімді сүй

Тыныш-тыныш сағат, аппақ қар

Сәлемдеменің бүкіл кеңістігін толтырады

У тым күшті, жарық тым әлсіз

Бас температурасы жетпіс жеті тоғыз

Мен кім екенімді білмеймін, қайда екенімді білмеймін

Неліктен мен өзімді снарядтардың билеген дыбыстарына шақырамын?

Мен өзімнің тапқаныммын, мен жоғалғаныммын

Менің тағдырым - лифттің жоғары-төмен араласуы

Сөздік өртеніп, сөзге құмармын, жартастың салтанатына түкіремін

Мені шырын қосылған бақытты милге жақындатыңыз

Қайда жүрсем де – мидың сәулелерінен сырғып кеттім

Өмірімді тегіс етпе, Мұрынның көпірін қайырып

Бірақ мен соғысымды аркаларда жүргізіп жатырмын, мен одан бетер кептелдім

Ал сүт және жөтел-жөтел терісі бар кофе орнына

Тек менің әлеміме қол тигізбе, өтірікке қол тигізбе

Шаңғы тепкені туралы бәрі ойланып қалды

Мен паста арқылы төмен көтеріліп жатырмын, қауіпті соққы арқылы төмен

Қарниздің биігінде менің көгілдірім санада тұрады

Мен сенің денеңді жұлып аламын: төбеттер, төбеттер

Мен телефонмен сөйлескендеймін, түтіктен шықпадым

Қолың дірілдеп тұрғанда, түймелерде вальс билейді

Ішегі біткен қанды жолды жазып аламын

Ертең менің өмірім екінші қолмен қайда өтеді?

Сенің тамырларыңның астында мен қабырғаның артында дыбыс беремін

Бірақ менің көзіме қарама-қарсы айна тұманының алдында

Мен алға шығып, тұманды жұтып, сізге демонстрациялар жаздым

Мен айналадағы үйсіздердің үйірлерін білуге ​​дайын болдым

Мен кеттім, іштей өзімді-өзім ойға шомдым

Кіреберістен шық, оның қарны лас

Жол жиегінде тонналап қар жауды,

Бірақ ол бұрылды, бірақ ол күлді

Сіз оны аша аласыз, ол сәлемдемелерде бос

Тыныш-тыныш сағат, аппақ қар

Сәлемдеменің бүкіл кеңістігін толтырады

У тым күшті, жарық тым әлсіз

Бас температурасы жетпіс жеті тоғыз

Тыныш-тыныш сағат, аппақ қар

Сәлемдеменің бүкіл кеңістігін толтырады

У тым күшті, жарық тым әлсіз

Бас температурасы жетпіс жеті тоғыз

Мен кім екенімді білмеймін, қайда екенімді білмеймін

Неліктен мен өзімді снарядтардың билеген дыбыстарына шақырамын?

Мен өзімнің тапқаныммын, мен жоғалғаныммын

Менің тағдырым - лифттің жоғары және төмен араласуы

Жоғары және төмен араласады