Комфорки - Копюшон Ноу Мо

В тебе есть тысяча ролей, мой страх гуляет с ш*юхой,

Употребляет г*роин, но, с*ка, он не дохнет.

Когда я упаду среди картин немых осколков,

Сядь рядом, покури, а после протяни мне руки.

Я так привык к холодным людям, гаснет свет, и ночью

Есть тысяча моих причин мне превращаться в ручку.

За стенами больных палат кто-то тебя так хочет,

Я застегну белый халат, носом поставив точки.

Не надо мыть мои полы из местной грязи в душах,

Бумага терпит страшный мир, а вы закройте уши.

Птицы летят за простыню, рваные раны, пофиг.

И если нечего сказать, спрячьте глаза под пуфик.

Я стал, как северо-запад, лишь двигаюсь на запах в снах.

Изредка путаюсь я в твоих размытых знаках.

Во мне есть тысяча ролей, мир, как помойка мнений.

Я снова на полу, где тьма гладит мои колени.

На стенах надпись: «Жизнь словно бомжовский голод.

Жизнь словно сестра палаты: ставит мне уколы в жопу».

Эгоистичный псих, больной я ластик слов воздушных.

Я стал своим оружием в кабинах ваших душ.

Я выживу среди людей, верней, лишь только лиц,

Которые за тысячу рублей е*ут свой принцип.

Я выключу ваши мозги, из вены выну шприц,

И напишу кровавый гимн — не плюйте в мою душу.

Зло вам не будет корчить лиц, судьба-то ходит кругом.

Любовь живет возле ресниц, но люди ищут губы.

Сверни в мои дворы, я в ванне доедаю опыт.

Выдави мне воду из груди и не бойся промокнуть.

Я ненавижу свое я, сожги мой мусор, небо.

Я омерзительная тварь с аурой псевдо-рэпа

Я заглянул в себе, в себя: блювота, вонь и пепел,

Внутри резвятся слабаки и, б*ять, боятся выйти.

Я одеваю капюшон, и снова верят люди.

В моей душе е*ется зло, считая каждый рубль.

Я сам себя не знаю.

Врать, как хобби, смысл суток.

Сердце имеет меньше, чем карманы моих курток.

Я тыкаю в свое лицо калибр влажных пальцев

И представлю, как летят мозги воздушным танцем.

Ты ломишься сквозь дверь,

О, да, с криками валишь на пол.

Я вижу тень, как пистолет мой опускают руки.

Но никого среди людей, тени огромны, но

И окровавленная кисть нарисует вопросы.

И стоит ли тебя искать, мой пресловутый гость,

Когда моя башка захочет поломать мне кости?

Ветер ударом по окну разносит мои пазлы.

Всем передай: я не умру, пока ты ходишь в гости.

Красные слезы прекращай, возьми мужские фразы,

Не открывай в конфорках газ, мы лучше будем мёрзнуть.

Ветер ударом по окну разносит мои пазлы.

Всем передай: я не умру, пока ты ходишь в гости.

Красные слезы прекращай, возьми мужские фразы,

Не открывай в конфорках газ, мы лучше будем мёрзнуть.

Сенде мың рөл бар, менің қорқынышым жезөкшемен жүреді

g * roin қолданады, бірақ, қаншық, ол өлмейді.

Мен үнсіз фрагменттердің суреттерінің арасына түскенде,

Менің қасыма отыр, темекі тарт, сосын маған қолыңды соз.

Мен адамдарға суық тиюге үйренгенмін, жарық өшеді, түнде

Менің қаламға айналуыма мың себеп бар.

Науқас палаталардың қабырғаларының артында біреу сізді қатты қалайды,

Мұрныммен нүкте қойып, ақ халатты түймелеймін.

Менің еденімді душта жергілікті кірден жуудың қажеті жоқ,

Қағаз қорқынышты әлемге шыдайды, сіз құлағыңызды жабасыз.

Құстар парақтың артында ұшады, жаралар, бәрібір.

Ал айтар сөзің болмаса, көзіңді османның астына тығып ал.

Мен солтүстік-батыс сияқты болдым, тек арманымдағы иіске қарай жылжыдым.

Кейде мен сіздің бұлдыр белгілеріңізбен шатастырамын.

Менде мың рөл бар, дүние пікір қоқысы іспетті.

Мен қараңғылық тіземді сипап тұрған еденге қайта оралдым.

Қабырғаларында: «Өмір үйсіз аштық сияқты.

Өмір палатаның әпкесі сияқты: есекке укол салады.

Өзімшіл психо, сырқат Мен – әуелі сөздердің өшіргішімін.

Жандарыңның кабиналарында қаруыма айналдым.

Мен адамдар арасында, дәлірек айтсақ, тек адамдар арасында аман қаламын,

Кім мың рубль үшін өз принципін блять.

Мен сенің миыңды өшіремін, тамырдан шприц шығарамын,

Ал мен қанды гимн жазамын – жаныма түкірме.

Жамандық саған бет түзетпейді, Тағдыр айналып жүр.

Махаббат кірпікке жақын тұрады, бірақ адамдар ерін іздейді.

Менің аулаларыма бұрылыңыз, мен ваннада өз тәжірибемді аяқтаймын.

Кеудемдегі суды сығып алыңыз, суланудан қорықпаңыз.

Мен өзімді жек көремін, қоқысымды, аспанды өртеп жіберемін.

Мен псевдо-рэптің аурасы бар жиіркенішті жаратылыспын

Мен өзіме, өзіме қарадым: құсу, сасық және күл,

Әлсіздер іштей қуанып, сыртқа шығуға қорқады.

Мен капюшон кидім, адамдар қайтадан сенеді.

Жамандық менің жанымда, әр рубльді санайды.

Мен өзімді білмеймін.

Хобби ретінде өтірік айту, күннің мәні.

Жүрегімде менің курткаларымның қалталары аз.

Мен дымқыл саусақтардың калибрін бетіме тықтым

Ал мен мидың әуе биінде қалай ұшатынын елестетемін.

Сіз есікті бұзып бара жатырсыз

Иә, айқайлап еденге құлайсың.

Мен қолдарым тапаншамды қалай түсіретін көлеңкені көремін.

Бірақ адамдар арасында ешкім жоқ, көлеңке үлкен, бірақ

Ал қанды қылқалам сұрақтарды салады.

Сізді іздеуге тұрарлық па, менің атышулы қонағым,

Қашан менің басым сүйектерімді сындырғысы келеді?

Жел менің жұмбақтарымды терезеге соқтырады.

Барлығына айт: сен барғанда мен өлмеймін.

Қызыл көз жасын тоқтатыңыз, ерлердің сөз тіркестерін алыңыз,

Газ оттықтарын ашпаңыз, біз тоңғанды ​​жөн көреміз.

Жел менің жұмбақтарымды терезеге соқтырады.

Барлығына айт: сен барғанда мен өлмеймін.

Қызыл көз жасын тоқтатыңыз, ерлердің сөз тіркестерін алыңыз,

Газ оттықтарын ашпаңыз, біз тоңғанды ​​жөн көреміз.