Embrasse moi - Jacques Prévert

C'était dans un quartier de la ville Lumière

Où il fait toujours noir où il n’y a jamais d’air

Et l’hiver comme l'été là c’est toujours l’hiver

Elle était dans l’escalier

Lui à côté d’elle elle à côté de lui

C'était la nuit

Et elle lui disait

Ici il fait noir

Il n’y a pas d’air

L’hiver comme l'été c’est toujours l’hiver

Le soleil du bon Dieu ne brille pas de notre côté

Il a bien trop à faire dans les riches quartiers

Serre moi dans tes bras

Embrasse-moi

Embrasse-moi longtemps

Embrasse-moi

Plus tard il sera trop tard

Notre vie c’est maintenant

Ici on crève de tout

De chaud de froid

On gèle on étouffe

On n’a pas d’air

Si tu cessais de m’embrasser

Il me semble que je mourrais étouffée

T’as quinze ans j’ai quinze ans

A nous deux ça fait trente

Бұл жарық қаласы маңында болды

Әрқашан қараңғы жерде ешқашан ауа жоқ

Ал қыс жаз сияқты әрқашан қыс болады

Ол баспалдақта болды

Ол оның жанында, ол оның жанында

Түн болды

Және ол оған айтты

Бұл жерде қараңғы

Ауа жоқ

Жаз сияқты қыс әрқашан қыс

Құдайдың күні біздің жағымызға түспесін

Оның бай аудандарда тым көп жұмысы бар

Мені құшағында ұста

Мені сүй

мені ұзақ сүй

Мені сүй

Кейін тым кеш болады

Біздің өміріміз қазір

Міне, біз бәрінен өлеміз

Ыстықтан суыққа дейін

Тоңамыз, тұншығамыз

Бізде ауа жоқ

Егер сен мені сүйуді тоқтатсаң

Тұншығып өлетін сияқтымын

Сен он бестесің, мен он бестемін

Арамызда отыз