Заколка - Zeman

Солнце что-то споёт на прощание, чтобы это прощание не длилось так долго

Я, конечно, хотел бы ещё раз услышать тот голос шикарный.

А толку?

Мы потратим всю жизнь, разбросаем стог сена по миру, отыщем иголку

Пустота распустила копну своих чёрных волос и сломала заколку

Когда все тучи уплывут седым китом

Когда рассеются все дымки, то

Мы наконец поймём, что наш дом это планета голубого цвета

И нам не надо ничего другого, да и нет его

Другого этого.

Разлилось молоко

Хватаю темноту руками и сбиваю в ком

Я столько времени потратил залипая в комп

И столько потерял преграды разбивая лбом,

Но я живой альбом из впечатлений и воспоминаний

Рассуждений, знаний и потерь

Таких не берегут теперь, и перепись покажет, что мы вымерли,

Но морю что-то интересно в моем имени

Там, где не зовут на вы меня, мне хорошо

В густом тумане мне комфортнее, чем в сигаретном дыме

Мы молодыми остаёмся навсегда, и возраст не беда

Твоя беда в твоей погоне за другими

Природа нас нарисовала от руки, я где-то дрых бухим

Когда фортуна раздавала ништяки,

Но лишь таким понятно для чего глаза даны

Я вне программы, прохожу не то, что задано

Дождь облизал дома, и день всё начинает заново

Печаль тому, кто времени кричал «назад давай!»

Оно ж не сдаст и когда-нибудь пойдёт без нас

Луна над чёрной гладью — это чей-то мутный глаз…

Солнце что-то споёт на прощание, чтобы это прощание не длилось так долго

Я, конечно, хотел бы ещё раз услышать тот голос шикарный.

А толку?

Мы потратим всю жизнь, разбросаем стог сена по миру, отыщем иголку

Пустота распустила копну своих чёрных волос и сломала заколку

Упрямый ветер Бора причёсывает горы

Там, где вчера были поля, назавтра будет город

Минуты — наши кредиторы, вор долги отдаст

Стрелки на часах звонко прокричат — беги от нас,

А ржавчина пожрёт доспехи, только смехом

И останется лечить на линии судьбы огрехи

Я тут смотрю на камни старые и вспарываю

Коконы обид, земля так выпускает пар вулканами

Их пепел в каждой папиросе, моей поздней осенью

Вместе со снегом он на мне осядет проседью

Мы посидим, посмотрим на маяк и на барашки

Говорят, что корабли не любят на морях штиль,

А компасам неважно север или юг

Рою колею и страшно провалиться в не свою

На пару мест в каюту набивается толпа,

Но я останусь — наверху свободна палуба

Когда упал на дно, то тусклое пятно

Света нездешнего — это твоя последняя надежда,

А тут всё как-то вскользь и между делом, я хотел бы

Перестать воспринимать, как должное, всё, что имел

И теперь несу куда-то, ведь мне всего-то надо

Глазом ухватить хотя бы раз зелёный луч заката

Загадка в том, что ответы все в простом

Мне всё было известно, когда я ходил пешком под стол

Солнце что-то споёт на прощание, чтобы это прощание не длилось так долго

Я, конечно, хотел бы ещё раз услышать тот голос шикарный.

А толку?

Мы потратим всю жизнь, разбросаем стог сена по миру, отыщем иголку

Пустота распустила копну своих чёрных волос и сломала заколку

Бұл қоштасу ұзаққа созылмауы үшін күн бірдеңемен қоштасады

Әрине, сол керемет дауысты қайта естігім келеді.

Мұның мәні неде?

Біз бүкіл өмірімізді өткіземіз, дүние жүзіне шөп шашамыз, ине табамыз

Бостандық оның қара шашын босатып, шаш қыстырғышын сындырды

Бүкіл бұлттар сұр киттей ұшып кеткенде

Тұманның бәрі сейілгенде,

Біздің үйіміз көгілдір планета екенін ақыры түсінеміз

Ал бізге басқа ешнәрсе керек емес, ол да жоқ

Мұның тағы бірі.

Төгілген сүт

Қараңғылықты қолыммен ұстап, құлатамын

Мен компьютерге көп уақыт жұмсадым

Мен маңдайымды сындырған көптеген кедергілерден айырылдым,

Бірақ мен әсерлер мен естеліктерден тұратын тірі альбоммын

Ойлау, білім және жоғалту

Бұлар қазір қорғалмаған, ал санақ біздің жойылып кеткенімізді көрсетеді,

Бірақ теңізді менің атымнан бірдеңе қызықтырады

Сіз мені шақырмаған жерде мен өзімді жақсы сезінемін

Мен темекі түтінінен гөрі тығыз тұманда ыңғайлырақмын

Біз мәңгі жас болып қала береміз, ал жаста проблема емес

Сіздің қиыншылықтарыңыз басқаларды іздеуде

Табиғат бізді қолмен тартты, Мен бір жерде маспын

Бақыт ништякиді таратқанда,

Бірақ көздің неліктен берілгені анық

Мен бағдарламадан шықтым, берілгеннен өтпеймін

Жаңбыр үйлерді жалап, күн қайтадан басталады

«Қайт» деп айғайлаған адамға мұң.

Ол бас тартпайды және бір күні бізсіз өтеді

Қара беттегі ай - біреудің бұлыңғыр көзі...

Бұл қоштасу ұзаққа созылмауы үшін күн бірдеңемен қоштасады

Әрине, сол керемет дауысты қайта естігім келеді.

Мұның мәні неде?

Біз бүкіл өмірімізді өткіземіз, дүние жүзіне шөп шашамыз, ине табамыз

Бостандық оның қара шашын босатып, шаш қыстырғышын сындырды

Қыңыр Бора жел тауларды тарайды

Кеше егіс болған жерде ертең қала болады

Хаттамалар біздің несие берушілеріміз, ұры қарызын қайтарады

Сағаттың тілі қатты айғайлайды - бізден қашыңыз,

Ал тот сауыт-саймандарды күлкімен ғана жейді

Және бұл тағдыр желісіндегі кемшіліктерді емдеу үшін қалады

Мен ескі тастарға қарап, жыртып жатырмын

Қорлау кокондары, жер жанартаулар сияқты бу шығарады

Әр темекіде олардың күлі, менің кеш күзім

Қармен бірге ағарған шашыммен қонады

Маяк пен қозыларға қарап отырамыз

Олар кемелер тыныш теңізді ұнатпайды дейді,

Ал компас солтүстік пен оңтүстікке мән бермейді

Мен ойық қазып жатырмын және өзімдікі емес жерге түсу қорқынышты

Бір-екі орынға кабинаға жиналған халық,

Бірақ мен қала беремін - жоғарыда тегін палуба бар

Мен түбіне құлаған кезде, содан кейін түтіккен нүкте

Сырттан келетін нұр - сіздің соңғы үмітіңіз

Ал мұнда бәрі кездейсоқ және кездейсоқ, мен қалаймын

Қолыңызда болғанның бәрін әдеттегідей қабылдауды доғарыңыз

Енді мен оны бір жерге апарып жатырмын, өйткені маған бір нәрсе керек

Күннің батуының жасыл сәулесін кем дегенде бір рет түсіру үшін

Жұмбақ - жауаптардың барлығы қарапайым

Үстелдің астында жүргенде бәрін білдім

Бұл қоштасу ұзаққа созылмауы үшін күн бірдеңемен қоштасады

Әрине, сол керемет дауысты қайта естігім келеді.

Мұның мәні неде?

Біз бүкіл өмірімізді өткіземіз, дүние жүзіне шөп шашамыз, ине табамыз

Бостандық оның қара шашын босатып, шаш қыстырғышын сындырды