Преподобному серафиму - Юлия Славянская

Ночка безмолвная, тихая,

Звездочки смотрят с небес,

Вкруг и вдаль от Обители

Тянется Саровский лес.

Келья там одинокая

В ней Серафим обитал

Знает пустыня широкая

Как подвиг он там совершал.

Припев:

Лето и зиму холодную

Он, не смыкая очей,

Выстоял волей свободною

Тысячу дней и ночей.

Там при дороге, под соснами

Камень тяжелый лежал,

Старец ночами безсонными

Там на коленях стоял.

Весь без вниманья ко внешнему

В сердце молитву слагал

«Боже, буди милостлив, грешному», —

Старец так часто взывал.

Припев:

Лето и зиму холодную

Он, не смыкая очей,

Выстоял волей свободною

Тысячу дней и ночей.

Түн тыныш, тыныш,

Жұлдыздар аспаннан қарап тұр

Үйдің айналасында және одан алыс

Саров орманы созылып жатыр.

Онда камера жалғыз

Серафим онда өмір сүрді

Кең шөлді біледі

Онда ол қандай ерлік жасады.

Хор:

Жаз және суық қыс

Ол көзін жұмбай,

Ерік бостандығына төтеп берді

Мың күн мен түн.

Жол бойында, қарағайдың астында

Тас ауыр жатты

Ұйқысыз түндерде ақсақал

Ол сол жерде тізерлеп отырды.

Барлығы сыртқы назарсыз

Жүрегімде бір дұға айтты

«Алла, күнәһарға мейірімді бол»

Қария жиі шақырды.

Хор:

Жаз және суық қыс

Ол көзін жұмбай,

Ерік бостандығына төтеп берді

Мың күн мен түн.