À ces matins sans âme - Your Favorite Enemies

À ces matins sans chaleur

artifices de lumières et ivresses d’ombres

à défaut de toi

À ces chagrins sans remords

à ces hivers sans couleurs

à ces nuits sans toi

Où je me saoule à l’air du temps

perdu entre deux leurres

sans véritable plan

Bien que tapi dans ces moments que l’on nomme souvenirs,

chimères de cœur

Que l’on croyait sans tristesse

histoire de se voir, ou moyen de se dire

que nous étions d'éternels amants

alors qu'à défaut de toi… la marée se retire

sans y avoir laissé trace,

ne serait-ce que d’un hâtif soupir…

À ces matins sans âme

à cet espace libre

qui un jour fut tien

à ce bonheur proscrit, devenu stérile, qui tes parfums porte toujours

de ceux-là même dont je m’enivre

car à défaut de toi, et pour l’instant d’un désir

je ne peux que prétendre

qu'à lendemains en berne, alors que mon esprit dérive, hors de ces murs

il n’en saura retrouver son chemin…

qu'à défaut de toi…

À ces matins sans aube

nausées d’hier et mémoires hagardes

à défaut de toi

À ces brouillards sans regrets

à ces touchers sans saveurs

à ces nuits sans toi

Où je me perds sans retenue

illusion d’un regard, sans véritable éclat

Confus de n’en avoir jamais saisi sa véritable nature

petite mort artificielle

Que l’on croyait libre de mirages

histoire de se voir, ou moyen de se dire…

Qu’au-delà des images que l’on peint à contre-jour

à défaut de toi…

crépuscule ficelé de blanc…

Il n’en est pas moins trompe-l'œil

que cette maison de verre polie par le vent (des jours)

À ces matins sans âme

à cet espace libre, qui un jour fut tien

à ce bonheur proscrit, devenu stérile

qui tes parfums porte toujours

de ceux-là même dont je m’enivre

car à défaut de toi

et pour l’instant d’un désir, je ne peux que prétendre

qu'à lendemains en berne

alors que mon esprit dérive

hors de ces murs

il n’en saura retrouver son chemin…

vague dérive…

sans pardon, sans mot dire…

rêve soumis et espoir en exil…

à défaut de toi…

je ne suis, à vrai dire

qu’un autre de ces matins feutrés et las…

Сол салқын таңдарға

жарықтың жасандылығы және көлеңкелердің мастығы

сені сәтсіздікке ұшырату

Өкінбей осы қайғыларға

осы түссіз қыстарға

сенсіз өткен түндерге

Мен ауада мас болатын жерім

екі алаяқтың арасында жоғалды

нақты жоспарсыз

Сол сәттерде біз естеліктер дейміз,

жүрек химералары

Біз мұңсыз сендік

бір-бірін көру тарихы немесе бір-біріне айту тәсілі

мәңгілік ғашық болғанымызды

сенсіз кезде... толқын басылады

із қалдырмай,

тек асығыс күрсінумен ғана...

Сол жансыз таңдарға

осы бос кеңістікке

бір кездері сенікі болған

Осы тыйым салынған бақытқа, хош иістеріңіз үнемі алып жүретін стерильді болыңыз

Мен мас болатындардың ішінде

өйткені сен жоқта және қалау сәті үшін

Мен тек кейіптей аламын

Ертеңгі күннен гөрі, менің ойым осы қабырғалардың сыртында кетіп бара жатыр

ол өз жолын таба алмайды...

бұл сен жоқта...

Сол таңсыз таңдарға

кешегі жүрек айнуы мен қорқынышты естеліктер

сені сәтсіздікке ұшырату

Осы тұмандарға өкінбей

осы дәмсіз жанасуларға

сенсіз өткен түндерге

Мен өзімді ұстамай жоғалтқан жерде

шынайы жылтырсыз көріністің иллюзиясы

Оның шынайы табиғатын ешқашан түсінбегендіктен абдырап қалды

кішкентай жасанды өлім

Сағымсыз ой

бір-бірін көру тарихы немесе бір-біріне айту тәсілі ...

Бұл жарыққа қарсы боялған бейнелерден басқа

сені сәтсіздікке...

ақ байланған ымырт...

Бұл кем емес жаңылыстырады

бұл желмен жылтыратылған шыны үйден (күндер)

Сол жансыз таңдарға

бір кездері сіздікі болған бос кеңістікке

осы тыйым салынған бақытқа, стерильді болыңыз

Сіздің парфюмерияларыңыз әрқашан кімге жағылады

Мен мас болатындардың ішінде

өйткені сенсіз

және әзірге мен тек қана қалауымнан көріне аламын

тек ертең ғана жарты сағатта

менің ойым ауып бара жатқанда

осы қабырғалардың сыртында

ол өз жолын таба алмайды...

дрейф толқын…

кешірімсіз, сөзсіз...

бағынышты арман мен қуғындағы үміт...

сені сәтсіздікке...

Шынымды айтсам олай емеспін

тағы бір тыныш, шаршаған таңдардың бірі...