Jormungandr - Wodensthrone

This silent earth tremors

With seemingly sentient purpose

A hatred forged through aeons

With unrequited benevolence

Her divine rage tears the earth asunder

Inviting her kin to embrace oblivion

As the wounds they have rent (in her) bleed streams of fiery blood

To burn away the taint of the guilty

And O' how she weeps, as her children choke

And cry for release from the flames of her vengeance

Until the rivers of blood run to the rising seas

Which wash over the carnage to quench the embers of hate

But death is the only release from her terrible wratch

For she knows that they must die…

…like the parasites they are

Silence falls as the waters recede

And the sun beats down upon the still earth

With a newfound sense of hope

All is calm once more

Life slowly reawakens and emerges from the ruins

Blinking into the sunlight of this new dawn

As the earth lies still, mourning

All is calm once more

Бұл үнсіз жер дірілдейді

Сезімтал болып көрінетін мақсатпен

Ғасырлар бойы өшпенділік

Жауапсыз мейірімділікпен

Оның құдайдың қаһары жерді жарып жібереді

Туыстарын ұмытуды қабылдауға шақыру

Жара ретінде оларда (ішінде) отты қан ағып жатыр

Кінәлінің дағын  кетіру

Балалары тұншығып жатқанда, ол қалай жылайды

Оның кек жалынынан құтылу үшін жыла

Қанды өзендер көтеріліп жатқан теңіздерге ағып кеткенше

Олар өшпенділік ошағын сөндіру үшін қанды қырғынды жуады

Бірақ өлім – оның қорқынышты қасіретінен құтылатын жалғыз жолы

Өйткені ол олардың өлу керек екенін біледі...

…олар паразиттер сияқты

Сулар тартылған сайын тыныштық орнайды

Ал күн тынық жерге соғады

Жаңадан пайда болған үмітпен

Тағы  барлығы тыныш

Өмір ақырындап қайта оянып, қирандылардан шығады

Жаңа таңның күн сәулесіне жыпылықтау

Жер тыныш жатқанда, аза тұтады

Тағы  барлығы тыныш