Life Dethroned - Watain

A pallid shape is floating

A lurid shroud of fading life

What ones was a place so glimmering and bright

Has ignited itself and burnt out of light

I canonize thee, lord of the odius

For enlightening the path to perpetual might

For guiding me on this voyage

With nothing but scornful mirages in sight

Devour me, oh immense shadow

This locus is cursed, shroud me forever

Damnation be my lodestar

For humanity carves my veins

I’ve been nailed to a cross of anguish

Crucified above to behold

The blind, the loathsome’s strife in vain

The holyness of those who should suffer my pain

Lunar strains of morbid grace

Reflections of nocturnal mysteries

Eternally hidden for their eyes

As what awaits behind…

Branded by the unpure light

But still, You like I

Reaches for the dark

And even further…

As symbols of life we are fading

To were this twilight reaches night

A pallid shape is strangled

As my soul and his darkness unite

It won’t shine through

Believe it, you’re never to see

That my flesh is carved with spells

Of mankinds destiny

Blessed with contempt

For what has edged my strife

And through sacrilegous veils

I dethrone life

Бозарған пішін қалқымалы

Өшіп бара жатқан өмірдің сұмдық жамылғысы

Бұл жер соншалықты жарқыраған және жарық еді

Өздігінен тұтанып, жарықтан  жанып кетті

Мен сені канонизациялаймын, Одиустың иесі

Мәңгілік құдіретке апаратын жолды нұрландырғаны үшін

Мені осы сапарға бағыттау үшін

Көзге келер мысқылдан басқа ештеңе жоқ

Мені жалмаңдар, о, үлкен көлеңке

Бұл жер қарғысқа ұшырады, мені мәңгілікке орап алады

Қарғыс болсын менің жұлдызым

Адамзат үшін тамырымды ойып жібереді

Мен азаптың айқышына қадалғанмын

Көру үшін жоғарыда айқышқа шегеленген

Соқырдың, жексұрынның бекер дауы

Менің азап шегуім керек адамдардың киелілігі

Аурудың ай штаммдары

Түнгі жұмбақтардың  шағылыстары

Олардың көздеріне мәңгілік жасырылады

Артында не күтіп тұр...

Таза емес жарықпен белгіленген

Бірақ сонда да мен саған ұнайсың

Қараңғыға жетеді

Ал одан әрі…

Біз өмір рәміздері болып жүреміз

Бұл ымырт түнге жеткенде

Бозарған пішін тұншықтырылған

Менің жаным мен оның қараңғылығы біріктірілгендей

Ол жарқырамайды

Сеніңіз, сіз ешқашан көрмейсіз

Менің тәтім сиқырлармен ойылған

Адамзат тағдыры

Менсінбеушілікпен жарылқады

Дау-дамайымды тоқтатқаны үшін

Әрі әулие жамылғылар арқылы

Мен өмірді тақтан тайдырдым