Death's Cold Dark - Watain

De profundis mors advocat!

The pact is sealed, crystallised

Dark are the paths without return

Ash and blood colour my world

Ever downward winding steps spiraling to the utmost depths

Where the sun is but a memory of a murdered dream

As if emerged from the Abyss

Evoked by his own tongue

Antichrist, Devil’s child

Possessed by the night

Through will unfettered in darkness

Death was granted life

The blind man was given sight

And the fivefold star to shine forevermore

As a flame within the heart

Restlessly beckoning through

The guilt and vanity of a world deaf to it’s call

To dare what’s lit sole by the friar’s lantern

Through labyrinths so desolate and dark

To travel far in solitude and silence

'cross thornclad deserts vast

To witness the erection of a temple

At the place where order dies and chaos unfold

It’s tower shall lean out over the precipice

Oh the wonder’s those that mount it shall behold

For there the waves of Absu smash the rocks of definition

And feast upon them with erosive force

Yes there the ancient giants of primordial waters

Are hunting in the twilight near the shores

And I am their son, my ribcage the shrine, my flesh the prison

For my blood is their blood, my will is theirs

Mine is the gift that shall conquer all fears

See my glowing eyes reflect a heart that burns

That in turn reflects the chasm for which it yearns

He shall return to the Abyss

Heeding his masters call

Antichrist, Devil’s child

At one with the night

Wordless without form in deepest depths

Yet most besung, most present and most high

Thou wellspring from which horror’s holy flow

Through gates wide open

Thou who placed these words of praise upon my lips

The infant’s cry and the rapist’s sigh of joy

The world has gone blurred but the road gets

Ever clearer in search of thy burning kingdom

Терең адвокат!

Пакт мөрленген, кристалданған

Қайтып келмейтін жолдар қараңғы

Күл мен қан менің әлемімді бояйды

Үнемі төмен қарай бұралатын қадамдар ең терең тереңдікке спираль         спираль                       

Күн, бірақ күн, бірақ өлтірілген арманның есімі

Шыңыраудан шыққандай

Өз тілімен оятқан

Антихрист, Ібілістің баласы

Түн менен

Қараңғыда еріксіз

Өлім өмірге берілді

Соқырдың көзі ашылды

Әрі мәңгілік жарқырайтын бес қос жұлдыз

Жүректегі жалын сияқты

Тынымсыз ымдап

Саңырау дүниенің кінәсі мен бекершілігі

Ғибадатхананың шамының табаны жанып тұрған нәрсеге батылдықпен қарау

Лабиринттер арқылы өте қаңырап, қараңғы

Оңаша және тыныштықта алыс сапарға шығу

тікенді шөлдер кең

Ғибадатхананы салудың куәсі

Тәртіп өліп, хаос орын алатын жерде

Оның мұнарасы жарға еңкейіп тұруы керек

О                                                                                  |

Өйткені онда Абсу толқындары анық жартастарды жарады

Және оларды эрозиялы күшпен тойлаңыз

Иә, сол жерде алғашқы сулардың ежелгі алыптары

Жағаға жақын ымыртта аң аулап жатырсыз

Ал мен олардың ұлымын, менің жүрегім — ғибадатхана, этім түрме

Өйткені менің қаным - олардың қаны, менің еркім - олардыкі

Мендікі барлық қорқынышты жеңетін сыйлық

Менің жарқыраған көз өртенген жүректі                                     көріңіз          

Бұл өз кезегінде оның аңсаған тұңғиығын көрсетеді

Ол тұңғиыққа қайтады

Қожайындарының шақыруына құлақ асып

Антихрист, Ібілістің баласы

Түнмен бір уақытта

Терең тереңдікте пішінсіз сөзсіз

Дегенмен, ең байсалды, ең қазіргі және ең жоғары

Қасиетті сұмдық ағып жатқан бұлақ сен

Ашық есіктер арқылы

Осы мақтау сөздерді аузыма салған сен

Сәбидің жылауы және зорлаушының қуаныштан  күрсінуі

Әлем бұлыңғыр болды, бірақ жол жоғалады

Жанып тұрған патшалығыңды іздеген сайын анық