Баллада о древнерусском воине - Виталий Дубинин, Владимир Холстинин

Вдаль умчались стаи зимних птиц,

Дым гнал их прочь быстрей лисиц,

Дым плыл над всей землёй.

Лютый сброд закатил пир горой,

Где тот воин, что крикнет им - стой!

Запад катился волной на Восток,

На спинах и на сердце крест,

Копья тевтонцев целились в Солнце,

Запах гари нёс чёрную весть.

Филин, Волк и Орёл потешались игрой,

Чуя издали русскую кровь,

Вся нечистая сила помощь сулила

Магистру и Ордену Псов.

В алтарях святые плачут,

Гудит набат,

Битвы час уже назначен,

О, это будет ад.

Трижды ад, но ни шагу назад.

Звёзды подскажут воину путь,

Он спешно седлает коня,

Сердце застыло, воля проснулась,

Он в битве три ночи, три дня.

И ошейник раба выбивает из рук

У Магистра, и льдины трещат,

За укрытое снегом золото воли

Воин бьёт, не жалея меча.

В алтарях святые плачут,

Хоть враг разбит и смят,

Конь один обратно скачет,

То был кромешный ад, трижды ад,

На копьях воин распят.

Теперь его судьба тенью бродить

И, слыша вой собак, вновь меч точить.

Ему неведом страх, вечный покой,

Всё обратится в прах, только не он.

С тех пор так много воды утекло,

Моря превратились в мираж,

Тенью бесшумной воин проходит

На берег, как преданный страж.

Бродит воин всю ночь, зажигает огни,

Ищет Князя и братьев своих,

Ищет золото воли, что добывали

В битве той по колено в крови.

Путь по звёздам вновь означен,

И вновь гудит набат,

В алтарях святые плачут,

И воин сходит в ад, сущий ад.

Но ни шагу назад.

Но ни шагу назад.

Вдаль умчались стаи зимних птиц...

Қысқы құстардың үйірлері алысқа ұшып кетті,

Түтін оларды түлкілерден де жылдам қуып жіберді,

Түтін бүкіл жерді шарлады.

Қаһарлы төбелес таумен той тастады,

Оларға айғайлайтын жауынгер қайда - тоқтаңыз!

Батыс толқынмен шығысқа домалап,

Кресттің артқы жағында және жүрегінде,

Тевтондардың найзалары Күнге бағытталған,

Күйіктің иісі қара хабар әкелді.

Үкі, Қасқыр, Бүркіт ойынды күлдірді,

Чуя орыс қанын шығарды,

Барлық зұлым рухтар көмекке уәде берді

Иттердің шебері және ордені.

Құрбандық үстелінде әулиелер жылайды

Дабыл шырылдады,

Ұрыс уақыты әлдеқашан белгіленді,

О, бұл тозақ болады.

Үш тозақ, бірақ бір қадам артқа емес.

Жұлдыздар жауынгерге жол көрсетеді,

Ол атын асығыс тағады,

Жүрек мұздап, ерік оянды,

Ол үш түн, үш күн соғысады.

Ал құлдың жағасы оның қолынан қағып кетеді

Мастерде мұздар жарылып жатыр,

Ерік-жігердің қар басқан алтыны үшін

Жауынгер қылышын аямай соққы береді.

Құрбандық үстелінде әулиелер жылайды

Жау сынса да, талқандаса да,

Бір ат кері секіреді

Бұл үш рет тозақ болды,

Жауынгер найзаға шегеленген.

Енді оның тағдыры – көлеңке боп жүру

Ал, иттердің ұлығанын естіп, қылышты қайраңыз.

Ол қорқынышты, мәңгілік тыныштықты білмейді,

Бәрі шаңға айналады, бірақ ол емес.

Содан бері көпірдің астынан қаншама су өтті

Теңіздер сағымға айналды

Үнсіз жауынгердің көлеңкесі өтеді

Жағада, адал сақшыдай.

Жауынгер түні бойы кезіп, от жағып,

Ханзада мен оның ағаларын іздеп,

Өндірілген ерік алтынын іздеп

Сол шайқаста тізеге дейін қан.

Жұлдыздар арқылы өтетін жол тағы да белгіленді,

Ал дабыл қайтадан шырылдады,

Құрбандық үстелінде әулиелер жылайды

Ал жауынгер тозаққа, тірі тозаққа түседі.

Бірақ бір қадам артқа да емес.

Бірақ бір қадам артқа да емес.

Қысқы құстардың үйірлері алысқа ұшып кетті ...